Het Christendom: wezen en geschiedenis
h3. C.IV Het protestants-evangelisch paradigma van de Reformatie
h5. C.IV 2 Het consequent reformatorisch protestantisme (vervolg)
De voorbestemming van de mens
Karakteristiek (niet centraal weliswaar) is bij Calvijn de leer van de dubbele predestinatie. Iedere mens is van eeuwigheid voorbestemd voor het heil of het onheil. Calvijn, geconfronteerd met het feit dat sommigen geloven en anderen niet, haalt het antwoord uit de schrift: “In Christus immers heeft God, voordat de wereld gegrondvest werd, ons vol liefde uitgekozen” (Ef. 1,4). De gelovigen zijn dus voorbestemd tot het leven, de niet-gelovigen tot de dood. In de ogen van Calvijn is dit geen quasi-gnostische speculatie, maar een opvatting over de almacht en soevereiniteit van God over de wereld. Het staat in de bijbel en is dus onvermijdelijk.
In de theologie van Calvijn staat God radicaal in het middelpunt. Alles is ter Zijner eer geschapen, Hem alleen komt de eer toe. Daarom weg met priesterschap en biecht, weg met alle zintuiglijke en gevoelsmatige elementen in de religiositeit en cultuur. Het doet denken aan de spreuk van de stichter der Jezuïeten, Ignatius van Loyola: