Het Christendom: wezen en geschiedenis
h3. C.V Het paradigma van de Moderne Tijd, georiënteerd op rede en vooruitgang
h5. C.V.5 Theologie in moderne zin: Friedrich Schleiermacher (slot)
De sleutelbetekenis van Jezus als de Christus
Wat is dan wel het wezen van het christendom? Hier komt het:
juli 4th, 2005 at 21:56
Ik ga ervan uit dat de tekst zinvolle dingen bevat.
Maar…
Per toeval (?) heb ik vandaag nog in een boek van Ulrich Libbrecht (‘Is God dood?’) het volgende citaat onderlijnd:
….. Boeddha is geen conditio sine qua non voor het boeddhisme. Ook dat staat weer in vreemd contrast met het christendom, waarbij alles afhankelijk is van de figuur van Christus. Daarom doen wij zoveel inspanningen om te bewijzen dat Christus echt bestaan heeft, terwijl het bestaan van Boeddha eigenlijk van geen belang is. (einde citaat)
juli 6th, 2005 at 15:39
Het citaat van prof. Libbrecht. Ik ben geen specialist in vergelijkende godsdienstwetenschappen, dus wat ik hier vertellen ga is waard wat het waard is. Mijn boeddhistische vriend Manu moet mij maar corrigeren, indien nodig. Christendom en Boeddhisme vergelijken lijkt me een beetje op appels met peren vergelijken. Want Boeddha en Christus komen elk uit een heel verschillende tijd en samenleving. Boeddha is voor mij de leraar in wijsheid, die ten overstaan van het lijden van de mens gezocht heeft naar wegen om daarmee te leren leven. Wegen, die als ethiek heel sterk ook door christenen kunnen worden bewandeld. Christus daarentegen komt uit een volk, dat al eeuwen voor hem worstelde met vragen naar de laatste waarden van het leven: het waarom, het vanwaar en waarheen. En dat die antwoorden gevonden had in de ervaring van de vele profeten, rechters, koningen en wijze mannen, ervaring met hun God Jahweh. Iemand, die zoals Christus als profeet en leraar (rabbi?) die antwoorden van vroeger wilde in vraag stellen, corrigeren, verruimen enz., riskeerde zijn leven. Maar van zijn gezag, zijn speciale verhouding tot God (zoals sommige koningen van Israël werd hij ook zoon van God genoemd..)hing het af of zijn antwoorden legitiem waren. Daarom hebben de joden, die in Christus geloofden, zo’n nadruk gelegd op diens legitimiteit van ‘zoon van God’, als ‘mensenzoon’ enz. De hellenistische joden en heidenen, die o.m. door het bekeringswerk van Paulus in Christus zijn gaan geloven, hebben dat ‘zoon van God’-zijn natuurlijk anders opgevat, vanuit hun vertrouwdheid met het Griekse denken en de Griekse opvattingen over God.
Vandaar het belang van de persoon van Jezus Christus in het christendom. Natuurlijk mogen we bij dit alles niet vergeten dat het uiteindelijk ook in het christendom gaat om het zoeken naar de laatste antwoorden, en dat we als moderne mensen de plicht hebben kritisch de antwoorden van vroeger te bekijken en te her-denken…
juli 6th, 2005 at 20:48
Beste André,
Ik kan maar één ding doen, u aanraden het boek van Ulrich Libbrecht te lezen.
Ik ben zeer benieuwd uw kommentaar daarna te lezen/horen.
Vriendelijke groeten,
Marcel Van Lysebetten
juli 9th, 2005 at 10:25
Beste André,
Toevallig lees ik in een van de laatste nummers van Tertio een boekbespreking van ‘Is God dood?’
vriendelijke groeten
september 28th, 2005 at 16:44
Die zogenaamde ‘verlossing’, is dat alles wat het christendom als toegevoegde waarde te bieden heeft?
Als dat zo is, dan heeft het christendom niets te bieden, want ieder mens moet zichzelf verlossen.
Natuurlijk kan een mens inspiratie vinden in wat er over christus en zijn ideeën geschreven werd, maar ik vraag mij toch af wat het christendom meer heeft dan het judaïsme. Hoe meer ik studeer, des te slechter het imago van het christendom wordt, waarmee ik niet gezegd heb dat de persoon Jezus Christus daarvoor aansprakelijk zou zijn. Het lijkt er meer op dat er met de interpretatie van het gedachtengoed van christus veel fout is gelopen.
juni 27th, 2006 at 9:25
De persoon Jezus Christus was eigenlijk een vrijheidstrijder die onder het jeuk van de Romeinse bezetting leefde en zich daarvoor inzette,deze bezetting een halt toe te roepen.Dat dit mislukte en hij aan het kruis( destijds het marteltuig bij uitstek)had verschillende redenen die te uitgebreid zijn om in dit commentaar kwijt te kunnen.Verder was het ook gebruikelijk in die tijd dat op iedere straathoek wel iemand stond te prediken,maar dit stoorde de romeinen niet die atheist waren.Jezus Christus,die iets intelligenter was dan de doorsnee mens wist hoe dit aan te wenden in zijn bevrijdingsstrijd en werd hierdoor enorm populair,zelfs in die mate dat Pilatuus zich bedreigd voelde,maar zoals iedereen weet, werd ook hier de beroemde Romeinse tactiek toegepast van ” Verdeel en heers”,zo dat er altijd wel een opportunist te vinden was onder de Joden die uiteindelijk Christus verraadde.Na deze geschiedenis hebben bepaalde mensen dit in een religieuze context gegoten, die wanneer men er echt over nadenkt haast beschamend is,of wat te denken van een marteltuig dat tot religieus symbool werd verheven.Of Christus die de zoon van de heilige geest was.Gesteld dat je vrouw thuis komt en zegt,ik ben in verwachting,terwijl je 100% weet dat dit niet van jou is,maar ze dan ontwapend zegt,zit er maar niet over in,het was namelijk de heilige geest.Hoeveel mannen denk je zullen dergelijke onzin geloven,doch zo hebben wij het “geleerd” in de school.In het Boeddhisme is dergelijke onzin gelukkig niet aanwezig,want Boeddha verwierp zelf het woord als ontoereikend en gevaarlijk,en gelijk had hij,want in het Boeddhisme werd nog nooit een godsdienst oorlog uitgevochten,terwijl…
juni 27th, 2006 at 9:44
De essentie achter het verhaal van Christus volgens het christendom is dat we het lijden van een mens,in dit geval Jezus Christus die zijn strijd tgen het Romeinse gezag moest bekopen met zijn leven, moeten aanbidden en tegelijk ook vergiffenis vragen voor onze “zonden”.Maar wat zijn zonden? Genieten van sex,daar dit volgens de kerk enkel de voortplanting moet dienen?Absolute onzin toch in 2006.Geestelijken en andere kerkarbeiders mogen geen sex hebben want ze zijn namelijk met god gehuwd,zo hoorde ik het wel eens van een nonneke in mijn kindertijd.Dit druist volledig in tegen de natuur,en dit is slechts 1 voorbeeld.Het christendom is ver verwijderd van iedere realiteitszin,daar het zijn geschriften voor de abslolute waarheid houdt,geen rekening houdende met de verandering of evolutie der tijden.De vastgeroeste dogma’s die de schuld zijn van zoveel menselijke ellende van de laatste 2000 jaar blijven verder bestaan Marcel. Ik denk niet dat het lezen van “Boeddha en ik” Andre op andere gedachten zullen brengen.