New Orleans
Op 9 september verwees ik naar een artikel, dat vragen stelde bij het voornemen van de overheid om de zwaar geteisterde stad New Orleans weer op te bouwen. En op 21 september naar een artikel, dat de roep om een sterkere overheid als oplossing voor dergelijke rampen niet zo direct goed vond. In dit artikel heeft een zekere Nicole Gelinas het over de echte problemen van de verwoeste stad: niet direct de armoede of de orkaan, maar het geweld en de corrupte politiediensten.
De Amerikanen spelen graag politieagent in de rest van de wereld, maar kunnen in eigen huis geen orde houden. Dat zal wel niet het gevolg zijn van armoede, maar van verkeerd gebruik van de middelen.
De laatste decennia vertonen, ook in Amerika zelf dank zij de politiek van de republikeinen, een groeiende kloof tussen de rijke bovenlaag en de grote massa mensen. En zoals traditioneel al het geval was in al onze samenlevingen (cfr. Orhan Pamuk, de Turks-Duitse schrijver, die de onder-ontwikkeling in Turkije wijt aan het feit dat de bovenlaag zich nooit heeft bekommerd om de massa armen in het land), zo wordt ook in de VS het misprijzen van de happy few voor wie het niet haalt of uit de boot valt steeds maar groter en onbeschaamder. Ondanks zijn rethoriek over de strijd tegen de armoede, is Bush een perfecte woordvoerder van deze rijkeluisclub. En hun ‘herboren’ christen-zijn is slechts een schaamlapje.