andrebogaert.be

Een betere illustratie van de impasse waarin Iran met de hervatting van zijn nucleair programma de VS en Europa heeft gebracht kan je niet vinden dan dit artikel. De diplomatieke pogingen hebben gefaald. Geweld gebruiken lijkt uitgesloten: een militair ingrijpen van de VS zou het geweld in de regio alleen maar doen escaleren, en Israël nog eens de klus laten klaren is nog erger. Economische sancties tenslotte (het enige alternatief) zullen wellicht niet werken zolang Rusland en China niet meewerken; en de sancties zouden wel eens als een boomerang op het hoofd van de VS en Europa kunnen terecht komen, met nog maar eens een verhoging van de energiekosten. We zitten met Iran blijkbaar in een straatje zonder einde, gevolg van een verkeerd aangepakte nucleaire strategie. Hoe kan je een land dwingen af te zien van atoomwapens enkel en alleen op grond van het feit dat het een ‘gevaarlijk’ regime is? En dat terwijl zijn ‘vredelievende’ buren Pakistan en Israël al lang tegen alle internationale afspraken in over atoomwapens beschikken? Waar is de tijd, dat we in betogingen liepen met de slogan: alle kernwapens de wereld uit, en binnenskamers door de realpolitici werden uitgelachen?
Een ander artikel draagt de uitdagende titel “De huidige president van Iran, Ahmadinejad, is een door God gezonden geschenk voor de VS”. Hij zegt openlijk wat vroeger verborgen werd gehouden en dwingt zo de VS en Europa tot maatregelen. Ja, maar welke maatregelen?