andrebogaert.be

Vorig jaar was voor onze planeet het warmste jaar ooit. Dat voorspelt uiteraard niet veel goeds. Dit artikel bespreekt twee boeken over dat fenomeen: de opwarming van de aarde. Natuurlijk moeten we het fenomeen wetenschappelijk benaderen, natuurlijk moeten we uitgaan van metingen en nuchtere constataties. Maar het wordt ook wel tijd dat we ook wat ongeruster worden, en vooral dat de politici zich bewust wordt van het probleem en wat ongeruster worden. Dat bepaalde economische drukkingsgroepen hun best doen om de wetenschappelijke bevindingen telkens weer onderuit te halen is een feit. Ze doen wel meer om hun winsten veilig te stellen. Maar als we hen op dit terrein maar laten begaan, ziet het er niet goed uit voor de toekomst van de aarde, en voor ons allen.

EERSTE TUSSENPERIODE

Na de 6e dynastie komt er een tijd van verval van de macht van de farao, een tijd van decentralisatie van die macht, van bestuurlijke chaos, van democratisering ook van het hiernamaals: de edelen en beambten delen in de kwaliteiten van het leven na de dood, tot dan toe voorbehouden aan de farao

Nu je overal kunt lezen hoezeer Sharon een “man van vrede” is geworden door de kolonisten uit Gaza terug te trekken, is het toch goed wat dieper in te gaan op de bewogen levensgeschiedenis van die man. Kwestie van ons geheugen even op te frissen. Trouwens ons land is er bij betrokken geweest, door de aanklacht tegen Sharon voor de massamoord in de kampen Sabra en Chatila. Gelukkig voor Sharon hebben onze politieke verantwoordelijken op tijd hun tong weer ingeslikt en de genocidewet wat ‘aangepast’. Robert Fisk over de echte ‘terrorist’ Sharon.

HET OUDE RIJK

De koning ofte farao (=

Over het artikel van Bertrand Russell (31 december, op deze weblog) en de reactie van Marcel erop

De gelovige mens is altijd op zoek geweest naar een (rationele) verantwoording van zijn geloof: fides quaerens intellectum. Thomas van Aquino (13e eeuw) is daar het bekendste voorbeeld van. Is dat trouwens niet een beetje de omschrijving van

Een stukje chronologische geschiedenis

Rond 5000 v.C. verschijnen in Egypte de eerste landbouwnederzettingen. Een kleine 2000 jaar lang ontwikkelen die zich langzaam, zonder veel naspeurbare invloed van buitenuit. De predynastische Egyptenaar, die leefde van 5000 tot 3100 v.C., begindatum van de eerste dynastie van farao

Inleiding

Met Mesopotamië waren we in de tijd gekomen tot het jaar 539 v.C., jaar waarin Mesopotamië door het nabijgelegen Perzië werd ingepalmd en zijn geschiedenis als deel van het Perzische rijk zou voortzetten. Met Egypte moeten we weer enkele millenia terug in de geschiedenis om de opkomst van het Egyptische rijk mee te maken.

Samen met het tweestromenland Mesopotamië is Egypte de bakermat van de

Het is eens wat anders: we moeten in Europa niet vrezen voor opwarming, maar integendeel voor een serieuze afkoeling in de komende decennia. Dat beweren althans Britse klimatologen, op basis van een onderzoek naar de golfstroom.

Tot besluit een samenvattend overzicht

Ongeveer twaalfduizend jaar geleden. Er komt een einde aan de (voorlopig) laatste ijstijd. Het klimaat wordt zachter en milder, de begroeiing neemt weer toe. De homo sapiens (zijn verwant, de neanderthaler, was al een paar tienduizend jaar ervoor om nog niet altijd duidelijke redenen uitgestorven) verovert de vrij gekomen gebieden.

Voor zover we weten hebben de vroegste pogingen om zich in kleine groepen (dorpen, gehuchten) blijvend te vestigen, althans gedurende een deel van het jaar, plaats in het land van Tigris en Eufraat, het genoemde Mesopotamië, het land dat omwille van zijn vruchtbaarheid later de Vruchtbare Sikkel werd genoemd.

In die streek ontstaan de eerste vaste landbouwgemeenschappen, de eerste dorpen, de eerste

Het Gilgamesj-epos

In de bibliotheek van koning Assurbanipal (zevende eeuw v.C.) gevonden, maar daterend van de 17e eeuw v.C., dus duizend jaar eerder.

In de grijze oertijd heeft koning Gilgamesj de grote stad Uruk gebouwd, met haar paleizen en tempels, haar poorten en wallen. Hij is bijzonder trots op zijn werk; het zal hem tot troost strekken, als later zijn verdere avonturen op een mislukking uitlopen. Gilgamesj is een goed bestuurder, maar zijn juk drukt zwaar op de schouders van zijn onderdanen, vooral op hun vrouwen en dochters.
Daarom bidden zij de vruchtbaarheidsgodin Aruru een schepsel te willen verwekken, dat al zijn aandacht zal vergen en hem minder tijd zal laten om zijn vrouwelijke onderdanen wellustige eisen te stellen. Aruru denkt een schepsel uit, werpt klei op de grond, boetseert een gestalte en maakt die levend. Het is Enkidu, een wilde, ruig over zijn hele lichaam en met een lange haardos als een vrouw. Beschaving kent hij niet; hij eet gras als de gazellen en lest zijn dorst op drinkplaatsen. Hij is meer een dier dan een mens; al de tomeloze kracht van Gilgamesj, die zelf als zoon van de godin Nin-Sun meer een god dan een mens is, zal nodig zijn om hem te temmen.
Toch staat Enkidu boven de dieren. Dat bevestigt hij door ze te bevrijden uit de strikken der jagers. Om hem van de dieren te vervreemden, zenden de gedupeerden een hiërodule (een tempelslavin) uit de tempel van Isjtar (de godin van de liefde) naar hem toe, die hem op niet mis te verstane wijze wereldwijs maakt en ontvankelijk voor de civilisatie

By andre in ALGEMENE GESCHIEDENIS,De Oudheid  .::. (Add your comment)

Als je toevallig van plan zoudt zijn de laatste remake van “King Kong” te gaan bekijken, lees dan eens eerst dit artikel. Om er toch maar op te wijzen dat het fictie is, die (gelukkig voor de mens wellicht) deze keer niet door de werkelijkheid wordt overtroffen. Ook al hebben biologen op verafgelegen eilanden dieren ontdekt, die groter zijn dan normaal. En bedenk ook maar eens dat we met zijn allen bezig zijn ervoor te zorgen dat onze kleinkinderen met veel geluk alleen nog in de dierentuinen enkele afgeleefde exemplaren van onze verwanten-primaten zullen kunnen ‘bewonderen’.
Met dank aan Mathias, die zich daar ook blijkbaar zorgen om maakt…

Eerste millennium vóór Chr. (1000-539)

Eerste millennium vóór Chr. (1000-539)

Bloei van het Nieuw-Assyrische rijk (883-612) en het Nieuw-Babylonische rijk (625-539). De Babyloniërs zullen met de hulp van de Meden (uit Perzië) Assyrië verwoesten en dan zelf door de Perzen worden veroverd.

Assyrië is in de achtste eeuw een