Einde van een wereld
We hebben allemaal iets opgestoken van de verdwijning van de dinosaurussen zo’n zeventig miljoen jaar geleden, waarschijnlijk als gevolg van een botsing van een meteoor met de aarde. Deze ramp is maar klein bier in vergelijking met wat gebeurde 250 miljoen jaar geleden tijdens het Perm: wat het leven op aarde dan bijna uitroeide, daar is nog altijd het raden naar. Daarom eindigt het boek van Douglas H. Erwin terecht met een vraagteken.
april 6th, 2006 at 13:00
Hello,
het is maar een pietluttigheidje hoor , maar het moet zijn dinosaurussen en niet dynosaurussen. Waar Latijn-Grieks toch nog goed voor geweest is hè… op ’t collège sèmbarp nog wel à Gand… ik heb er nog godsdienstles van u gekregen, in de seventies. Où sont les neiges d’antan ? Ik heb vandaag uw site ontdekt dank zij het Metrootje, ik moet zeggen dat hij mij meer aanspreekt dan de godsdienstlessen indertijd, neem me niet kwalijk. Het was mij toen te weinig godsdienst (lees: zin zoeken) en te veel politiek. Intussen zijn we zoveel decaden verder, en ik zoek nog altijd de zin hoor. Maar zoals die priester zei in “In de Gloria”, “door volharding, bereikt de slak de ark”!
😉
Pierre Buyle