andrebogaert.be

1. De Renaissance: de grondslagen van de maatschappelijke verandering in de 15e eeuw.

Inzake belangstelling voor de antieke auteurs en cultuur is de Renaissance geen absolute breuk met de middeleeuwen. Via Spanje (de Moslims), Sicilië (eveneens de Moslims) en direct via Byzantium was de kennis van de Griekse antieke cultuur al vóór 1453 in Europa doorgedrongen. De Renaissance moet dus eerder worden gezien als een overgangstijd, die in Italië al in de 14e eeuw een aanvang nam en vooral te danken was aan nieuwe economische en politieke situaties, die het individualisme en de ondernemingslust bevorderden en de aandacht richtten op het materiële.

De Renaissance betekende op godsdienstig-maatschappelijk terrein ook geen breuk met de middeleeuwen. Ze was enkel nogal exclusiever dan voorheen gericht op het aardse en menselijke. De humanisten uit de Renaissance aanvaardden meestal de opvattingen van de kerk over het ontstaan en de bestemming van de wereld, maar voor hen was de kerk en het geloof vooral een morele code. Het waren dus geen