De nachtzijde van Iran
In het Midden-Oosten kan Iran bij veel Europeanen rekenen op een zekere steun in zijn weigering om toe te geven aan de druk van de VS en Israël om zijn nucleair onderzoek te staken. De wijze waarop Israël te keer ging in Libanon, en de VS nog altijd in Irak getuigen van een totaal gebrek aan inzicht in de geschiedenis en psychologie van de Arabische volkeren en van Iran. Niet helemaal zonder reden menen sommigen dat daar een derde wereldoorlog wordt voorbereid.
Toch lijkt een andere aanpak van de vele spanningen en tegenstellingen, die in de loop van de recente geschiedenis gegroeid zijn tussen het ‘Westen’ en het Midden-Oosten, niet zo simpel. Hoe reageer je op allerlei vormen van ‘moslimterrorisme’, nu vijf jaar geleden met een dreun op de internationale politieke agenda gezet? Wat doe je met het moslimfundamentalisme, dat blijkbaar in heel de wereld, ook binnen Europa, de kop opsteekt? En hoe ga je om met een staat, die mensen als de Iraanse filosoof Ramin Jahanbegloo, op zo’n achterbakse, achterlijke manier behandelt? Welk alternatief is er, op korte of middellange termijn, voor een militaire, gewelddadige aanpak van dergelijke regimes?