Geschiedenis van Amerika II-9-4
Het Inca-rijk werd gesticht in de vijftiende eeuw en na nauwelijks honderd jaar door de Spanjaarden vernietigd. Die Inca
Het Inca-rijk werd gesticht in de vijftiende eeuw en na nauwelijks honderd jaar door de Spanjaarden vernietigd. Die Inca
In dit artikel vind je een kijk op de militaire oorlogsvoering van de Duitsers en de bespreking van een aantal boeken, die het hebben over de oorlog tussen Nazi-Duitsland en de Sovjet-Unie. Reeds vroeger is dat hier ter sprake gekomen.
De communicatie tussen de verschillende samenlevingsgroepen in dat gebied gebeurde vooral tussen oost en west, doordat de richting van de bergketens van de Andes de communicatie tussen noord en zuid bemoeilijkte. Vandaar dat de streek lang een wirwar was van kleine en middelgrote samenlevingen, die alleen contact hadden met hun naaste buren.
Drie keer lijkt een samenleving er echter in geslaagd te zijn de Peruaanse Andes te domineren en een grotere staat te vormen. De eerste waren de Chavin, die van ongeveer 700 voor Chr. tot rond het jaar 0 het centrale kustgebied van Peru en het aangrenzende gebergte overheersten. Daarna volgde een tijd waarin twee grootmachten de dienst uitmaakten: het rijk Wari, dat de kuststreek domineerde en Tiwanaku, dat rond het Titicacameer lag. Op het einde van het eerste millennium gingen beide rijken ten onder en viel het Andesgebied uiteen in een aantal kleine socio-politieke eenheden. Na een drietal eeuwen kwamen dan de Inca
Het mediacircus van vorige dinsdag is voorbij. Ook bij ons is er ongemeen veel aandacht voor de aanloop naar de presidentsverkiezingen in de VS. Terecht, zou men kunnen zeggen, want wat daar gebeurt heeft heel wat repercussies voor ons hier. Maar je kan ook zeggen dat er ten onrechte zoveel belang wordt gehecht aan dat proces. Want de verandering, die veel Amerikanen (en wij ook) verwachten, zal niet komen van één topfiguur, zelfs als het voor de eerste keer een vrouw of een zwarte is. Ze moet komen van het volk zelf, en dat is een ander paar mouwen.
De media spelen heel behendig in op een trek, die in veel mensen aanwezig is: het moet veranderen, ja, maar dat zal niet van ons afhangen, wij kunnen daar niets aan doen, wij zijn machteloos. Eigenlijk tegen beter weten in, gaan we er van uit dat anderen (de politici?) het moeten doen. Terwijl die ‘anderen’ er steeds maar minder van bakken en de wereld zo stilaan om zeep lijkt te gaan. Howard Zinn, een helaas nobele onbekende bij ons, historicus uit de VS, heeft daarover behartenswaardige dingen geschreven, die je kan vinden op de site van ‘global society‘, Palabrief nr. 62.
Francisco Pizarro, onwettig kind en analfabeet, vertrok in 1509 naar de nieuwe wereld, en nam deel aan de expeditie van Vasco Nu
Een interessante bespreking van het boek van David Levering Lewis: God’s crucible. The Islam and the making of Europe. 570 tot 1215″. Die Lewis is blijkbaar overtuigd van de idee dat de Arabieren in Spanje (in El Andalus) oneindig veel beschaafder en ontwikkelder waren dan hun tegenstanders, de Franken. En dat hun nederlaag in Poitiers in 732 een gemiste kans is geweest voor Europa. Een gedurfde stelling in deze tijd, waarin de Islam voor velen gelijk staat aan achterlijkheid en terrorisme. Daarom wellicht schreef Lewis dit boek, als een antidotum. En wie ooit in Andalusië de moskee van Cordoba en het Alhambra in Granada heeft bezocht, zal moeten toegeven dat Lewis sterke argumenten heeft voor zijn stelling.
De laatste tijd is er meer en meer sprake van een recessie in de Amerikaanse economie. Dat dit ook voor ons gevolgen heeft, is de laatste weken al meer dan eens gebleken. De koopkracht vermindert en brengt sociale onrust mee. Dat fenomeen is erg verontrustend en hebben we te danken, ja aan onze vriend Bush, zijn oorlog in Irak en zijn economische keuzes. Het laatste jaar van de slechtste president ooit zou wel eens zwaar kunnen gaan wegen. In het artikel van Michael Klare wordt haarscherp uiteengezet wat ons zover heeft gebracht. Het blijkt de olie te zijn, dat spreekt vanzelf: “hoe olie de Amerikaanse zeepbel doorprikte”. Maar er is daar in de ‘nieuwe’ wereld meer aan de hand: de ‘oude’ politieke trucs worden daar nog steeds gul uit de doos gehaald.
Kaan, het Koninkrijk van de Slang genoemd, blijkt veruit de belangrijkste stad van het Maya-rijk te zijn geweest: hij besloeg ooit meer van 6000 hectare en werd bewoond door 50.000 mensen. Hij was gebouwd op een heuvelrug en bevatte meer dan zesduizend bouwwerken: huizen, tempels, paleizen, voorraadschuren en een verdedigingsmuur van 5,5 meter hoog. De stad was één van de vele, waaruit het rijk bestond. Het was een soort stedenconfederatie zoals in de klassieke tijd in Griekenland of in de Renaissance in het Noorden van Italië. Er bloeide daar een verfijnde en algemeen gedeeld cultuur te midden van eeuwige verdeeldheid en strijd. Zoals in het klassieke Griekenland de rivaliteit tussen Athene en Sparta het leidmotiv was, zo was het bij de Maya