Egypte
Terug van een achtdaagse cruise op de Nijl, door het land van één van de oudste beschavingen. Indrukwekkend, maar soms een beetje teveel van het goede, vooral van het toeristische gedoe rond de tempels en graven. Maar ja, de tijd van de pioniers is voorbij en de vloek van de farao’s is bedwongen. Zo kunnen gewone stervelingen als jij en ik ook het resultaat van die beschaving, die drieduizend lange jaren stand hield, gaan bewonderen. Terug komen en weer geconfronteerd worden met de ups en downs van de nationale en vooral de internationale politiek valt wel niet mee, moet ik zeggen.
Intussen wou ik toch even kwijt dat er in Egypte weinig te merken viel van het voorbije drama in Gaza, tenminste niet voor de Westerse toeristen. Ik denk wel dat de gewone Egyptenaren het gebaar van Erdogan in Davos zullen geapprecieerd hebben. Maar omdat Egypte voor een groot deel van zijn buitenlandse deviezen afhangt van het toerisme, wordt de toerist langs alle kanten geknuffeld en van zijn euro’s verlost. Merkwaardig ook: er is overal sprake van euro’s, de dollar is van de kaart verdwenen en de Amerikaanse toerist blijkbaar evenzeer, toch in Opper-Egypte (van Luxor tot Aswan).