andrebogaert.be

Ongeveer iedere dag horen we in het nieuws dat het met de wereldeconomie nog slechter gesteld is dan eerst verwacht, dat het ergste nog moet komen. En toch lijkt de VRT bv. er in te slagen mensen voor de camera te sleuren om te zeggen dat het toch nog meevalt, dat ze het nog niet voelen enz. Ondertussen sluit de ene fabriek na de andere, pompen onze regeringen miljarden van ons belastingsgeld in de bedreigde sectoren (vooral de auto-industrie geniet ervan, indachtig het woord uit het evangelie: wie heeft, hij zal nog meer krijgen, en dat terwijl de auto één van de grootste vervuilers is van het klimaat), en stuikt in bijna alle sectoren het zakencijfer in mekaar.
Meer dan de problemen van het klimaat en onze voetafdruk, lijkt de ineenstorting van het ons vertrouwde economische systeem een bedreiging voor de verre en nabije toekomst. Met natuurlijk een vernietigende weerslag op de maatschappijstructuren in zo goed als alle landen. Michael Klare maakt een balans op van hetgeen op dat vlak al is gebeurd en wellicht nog te gebeuren staat. Is het mogelijk dat de 21ste eeuw nog erger wordt dan de 20ste? Wie zorgt voor de nodige ommekeer?

Het nieuws dat de premier van Turkije, Erdogan, wegliep van de conferentie in Davos, na een ruzie met de president van Israël Shimon Peres over Gaza, is al lang oud nieuws. Maar het zal ongetwijfeld een harde barst veroorzaakt hebben in de merkwaardig hechte relatie tussen een bij uitstek islamitisch land en de joodse staat. Voor het broze evenwicht in die turbulente regio is dit incident wel heel betekenisvol en riskant. Lees de analyse van Howard Eissenstat, een analyse die blijkens de reacties niet overal op instemming kan rekenen

Tweehonderd jaar geleden werd Darwin geboren; honderdvijftig jaar geleden publiceerde hij zijn boek “On the origin of species”. Reden genoeg voor heel wat artikels over de man, die meer dan wie ook het denken van de moderne mens over zichzelf, zijn geschiedenis en zijn toekomst heeft beïnvloed.
Hier vind je de bespreking van een pas verschenen boek van Adrian Desmond en James Moore: “Darwin’s Sacred Cause”. De auteurs verdedigen daarin de stelling dat Darwin voor het uitwerken van zijn theorie zou uitgegaan zijn niet van de pure liefde voor de waarheid, maar van zijn afkeer voor de slavernij. De meesters en hun slaven zijn geen twee verschillende soorten, zoals de eersten soms wel beweerden. Ze stammen af van eenzelfde voorloper.
Deze stelling van de auteurs en andere interpretaties, die teruggaan op de kijk op de persoonlijkheid van Darwin, worden in dit artikel van Philippe Ball vermeld en besproken. Interessant is o.m. de bewering dat Darwin de vooroordelen van zijn tijd (de suprematie van het blanke ras bv.) wel degelijk deelde, maar de nadruk legde op de morele plicht de zwakkeren te helpen. Het sociaal darwinisme was dus wel meer een kind van Darwin dan de huidige neodarwinisten misschien lief is.

Voor de buitenlandse politiek, in handen van Hillary Clinton, blijft het Midden-Oosten voorlopig de belangrijkste toetssteen. En daar ligt toevallig ook Iran, het zwarte schaap van de VS gedurende vele decennia. De Oostenrijker Walter Posch, werkzaam voor het “Institute for Security Studies” van de EU, maakt een analyse van de situatie en soms de uitdagingen op waar Obama en met hem de EU voor staat inzake Iran.

George Mitchell, de vroegere voorzitter van de meerderheid in de senaat van de VS, is nu benoemd tot afgezant van Obama voor het Midden-Oosten. Hij blijkt een heel eerlijk man te zijn, zo eerlijk zelfs dat de Joodse lobby en christelijke zionisten zich niet goed voelden bij zijn benoeming.
Sandy Tolan, auteur van een boek over het Midden-Oosten, legt hem in dit artikel vijf vragen voor. Wie nog niet beseft hoe moeilijk, hoe ingewikkeld, hoe onmogelijk bijna het vredesproces in die regio de laatste decennia is gemaakt, moet dit maar eens lezen. Het zal hem ook duidelijker worden waarom in feite de oorlog in Gaza enkele weken geleden door Israël gevoerd werd.
Mitchell begint aan een diplomatische missie, die wanneer ze niet verschilt van de politiek die de VS sinds 1948 voeren, gedoemd is om te mislukken. Als je niet in mirakels gelooft, lees je die tekst op eigen verantwoordelijkheid.