Een artikel over de Dmanisi-mensen, fossielen die in Georgië werden gevonden, tussen 1,77 en 1,85 miljoen jaar oud zijn, en het midden vormen tussen de gekende homo erectus en de homo habilis. De vondst heeft de paleontologen die zweren bij Afrika als bakermat van de mens van hun stuk gebracht. Sommigen denken nu dat de Dmanisi-mensen een soort mensen waren die terug naar Afrika zijn getrokken om daar te ontwikkelen tot de homo erectus. Wordt vervolgd!
Hoe moet het verder met Afghanistan? Het is de hamvraag van de buitenlandse politiek van de Nobelprijswinnaar voor de vrede. William R. Polk, een politiek analist met naam, doet hem een oefening voor in buitenlandse politiek. Het is niet simpel, maar levensnoodzakelijk…
Depressie: de beschavingsziekte van deze tijd, naar het schijnt. Je kan het haast geloven, want er gaat bijna geen dag voorbij of de zelfdoding van iemand wordt geduid als gevolg van een … depressie. En je moet maar zelf er in gezeten hebben, om te weten hoe afschuwelijk het is!
Van medisch oogpunt uit gezien kan er iets tegen ondernomen worden, dat is zeker tenminste voor wie reeds met sukses een of ander soort antidepressivum heeft geslikt. Maar het blijft toch een gok, en tegen sommige depressies kunnen geen remedies helpen. Dan maar een soort ingreep in de hersenen, zoals wordt voorgesteld in dit artikel? Veel vragen, nog veel onzekerheid en ja, ook veel bezwaren wellicht vanuit de moraal. Oordeel zelf maar.
Nu Obama op reis is in het Oosten (op dit moment zit hij in Bejing), en de Russische president Medvedev een strakkere houding lijkt te hebben aangenomen tegenover Iran, is het misschien goed deze achtergrondinformatie even door te lezen. Dat kan misschien een licht werpen op wat Medvedev bedoelde te zeggen en wat Obama in China aan het doen en zeggen is…
De discussie over het al dan niet samengaan van religie en wetenschap woedt verder in de kringen van wetenschappers en gelovigen in de VS. Al bij al een zeer verwarrende discussie: het lijkt meer te gaan over de meningsverschillen tussen mensen, die zoals Dawkins en Dennett duidelijke standpunten innemen ten voordele van de wetenschap en tegen de religie, en mensen die verzoenend willen optreden.
Zelden wordt de vraag gesteld naar wat zowel tegen- als voorstanders verstaan onder religie. Teveel wordt ervan uitgegaan dat religie gelijk staat aan fundamentalisme (in de VS is dit inderdaad dikwijls het geval), dus aan opvattingen over de oorsprong van de wereld en de mens en over de tussenkomst van God in deze wereld. Maar m.i. zijn die opvattingen (de theologie, of de ideologie) mensenwerk en is ‘religie’ (of misschien beter ‘geloof’) eerder een levenshouding, een openheid van geest, een visie op de mens en de wereld waarin we leven.
In het verre verleden heeft die houding, die visie aanleiding gegeven tot het ontstaan van ‘godsdiensten’, die een verklaring gaven voor ons bestaan, gebonden aan de tijdsgebonden kennis waarover men toen beschikte. De huidige wetenschappelijke kennis heeft die verklaringen onderuit gehaald, heel terecht. Het is aan ons nu om een nieuwe verklaring te zoeken, vanuit onze huidige kennis. In het besef dat niets, ook onze kennis niet, eeuwig en onveranderlijk is of moet zijn.
Gisteren is de wet op de verzekering tegen ziekte voor miljoenen veelal arme Amerikanen door de kamer geraakt met een nipte meerderheid. Het is een aarzelend en pover begin van een ‘change’, die Obama zeer ter harte gaat. Of de rest zal volgen weet niemand behalve misschien God (als hij bestaat). Over de betekenis van deze eerste stemming, lees hier een behartenswaardig commentaar.
Volgens de meeste filosofen van vandaag is de Duitse filosoof Martin Heidegger één van de belangrijkste denkers van vorige eeuw. Zelf kan ik daar niet over oordelen, want ondanks mijn drie jaar studie filosofie ben ik er nooit in geslaagd één bladzijde van hem te lezen en te begrijpen. Het enige wat ik van hem heb onthouden is de titel van zijn bekendste boek: “Sein und Zeit”, plus het feit dat hij in 1933 lid werd van de nationaalsocialistische partij en tot het eind van de oorlog bleef sympathiseren met de nazi’s.
Dat laatste heeft volgens sommigen niets met zijn filosofie te maken. Maar de franse filosoof Emmanuel Faye is die mening niet toegedaan. Voor hem is Heidegger op de eerste plaats een nazi, en daarna misschien een filosoof met perverse ideeën. Het spreekt vanzelf dat dit onder filosofen een onderwerp is van hevige discussies.