Een ongelijke wereld (5)
Slechts op enkele gebieden in de wereld kwam de voedselproductie uit zichzelf tot ontwikkeling, en dan nog op heel verschillende tijdstippen.
Het Midden-Oosten, waar tussen de rivieren Tigris en Eufraat de vruchtbare sikkel ligt, ook wel Mesopotamië genoemd, was bij ons weten het eerste en oudste gebied waar voedsel werd geproduceerd in plaats van verzameld. In die streken ligt Jericho, de oudste ‘stad’ met ommuurde wallen, die al 11000 jaar vrijwel continu bewoond is. En in het Zuidoosten van het huidige Turkijë ligt Catal Hüyük, een nederzetting die door duizenden mensen is bewoond gedurende het Neolithicum, vanaf ongeveer 7500 v.Chr.
Terwijl zo rond 8500 v.Chr. de voedselproductie in die mediterrane gedeelten van de Vruchtbare Halvemaan ontstond, komt ze pas 3000 jaar later op gang in de klimatologisch en structureel overeenkomstige mediterrane milieus van Zuidwest Europa.
De bevolking in dat gebied met een voorsprong in de voedselproductie heeft dus ook een serieuze voorsprong gekregen op weg naar zwaarden, paarden en ziektekiemen…
Het gaat hier om onder meer de verschillende culturen, die daar bloeiden in de voorhistorische tijd en genoemd zijn naar het aardewerk dat er werd opgegraven. Ook om de vroege ‘steden’ Uruk, Ur, Lagash, Ninive, Assur enz. En om volkeren die we kennen als de Sumeriërs, de Akkadiërs, de Assyriërs en de Babyloniërs. Het gaat eveneens over de Hebreeën en de Feniciërs, aan de rand van dit gebied, ‘kleine’ volkeren die een enorme bijdrage hebben geleverd aan het verdere verloop van de geschiedenis.
Het resultaat van die ‘voorsprong’ is een lange reeks conflicten tussen de rijken en de armen van de geschiedenis.