Een ongelijke wereld (13)
De primaire oorzaak van de ongelijkheid in de wereld is zoals gezegd de voedselproductie. Deze leidde echter tot de meer directe oorzaken ervan: ziektekiemen, geletterdheid, technologie en gecentraliseerd bestuur.
Ziektekiemen:
De voornaamste doodsoorzaken van de mens in onze recente geschiedenis – pokken, griep, tuberculose, malaria, pest, mazelen en cholera – zijn infectieziekten die zich hebben ontwikkeld uit dierenziekten. Met vallen en opstaan heeft de mens in de loop van die eeuwen zich een zekere immuniteit weten te verwerven tegen de meeste van die ziekten.
Die ziekten worden veroorzaakt door bacillen, die allerlei manieren hebben ontwikkeld om zich van dieren naar mensen en van mensen naar mensen te verplaatsen. Het besmette lichaam reageert door koorts of door het mobiliseren van het immuunsysteem: door het vormen van antilichamen die ofwel tijdelijk of definitief de ziekte bannen.
Sommige ziekten hebben om zichzelf in stand te houden een menselijke populatie nodig die heel talrijk is en opeen leeft (bv. de mazelen). Ze worden volksziekten genoemd.
Landbouw heeft veel grotere populatiedichtheden mogelijk gemaakt en ervoor gezorgd dat mensen zijn gaan leven midden in hun eigen afval. Ook het ontstaan van steden met nog slechtere sanitaire omstandigheden hebben voor de verspreiding van die ziekten (bv. de builenpest) gezorgd.