Verdraaid
Het overlijden van Nelson Mandela en de reactie van de politieke wereld daarop heeft nog maar eens in de kijker gezet hoezeer de Oost-Westtegenstelling, de koude oorlog, in de hoofden van ontelbare mensen de waarden op hun kop heeft gezet. Ik verklaar me nader.
Mandela wordt nu geprezen om zijn politieke houding: hoe zijn nadruk op verzoening en wederzijds begrip ervoor gezorgd heeft dat de overgang tussen het apartheidsregime en de democratie in Zuid-Afrika zo geweldloos mogelijk kon verlopen. Tegelijk merken we hoe tot nog niet zo lang geleden Mandela en de zijnen als terrorist gebrandmerkt stonden. Alleen al omdat hij niet schuwde samen te werken met de verfoeide communisten in zijn land. De afschuw van of de angst voor het communisme maakte velen blind voor datgene waarvoor Mandela werkelijk stond: de bevrijding van zijn volk en de mogelijkheid voor de zwarte mensen in Zuid-Afrika om volwaardig deel te hebben aan het politieke leven. Pas als dit gerealiseerd was kon werk worden gemaakt van economische en sociale gelijkheid.
Deze gelijkheid is nog altijd een verre droom, dat beseffen we ondertussen meer dan ooit. Zij, die er geen belang bij hebben, hebben het communisme nu ingeruild voor de islam, of voor het spook van een economische achteruitgang, die ten koste van wat ook moet worden bestreden.
We leven helaas nog steeds en steeds meer in een verdraaide wereld: een wereld, waarin de waarden van solidariteit, verzoening en medeleven verdrongen worden of overgelaten aan een paar idealisten, terwijl de ‘echte’ wereld, die van de economische vooruitgang en de welvaart voor een beperkte groep mensen, de toon aangeeft. En dat terwijl meer en meer duidelijk wordt dat die ‘echte’ wereld onze aarde naar de knoppen aan het helpen is. Quousque tandem, Catilina?