andrebogaert.be

De laatste maanden is het aantal Amerikaanse doden in Irak sterk gedaald. Bush ziet dat natuurlijk als het resultaat van zijn besluit generaal Petraeus aan te stellen over de troepen daar en over te gaan tot een ‘surge’ ofte vermeerdering van troepen in de loop van vorig jaar. Republikeinse kandidaten voor het presidentschap spreken al van een ‘overwinning’ in Irak, en van Irak als voorbeeld van democratische staat voor de rest van het Midden-Oosten…
Lees het vernietigende artikel van de professor Andrew Bacevich (Universiteit van Boston) over de Bush politiek in Irak, en je zal merken dat de leugen wel altijd door de waarheid zal worden achterhaald. Al kan je daar in de politiek toch niet altijd zo zeker van zijn…

In de komende maanden zullen we in het nieuws dikwijls genoeg ‘geïnformeerd’ worden over de strijd in de VS voor het presidentschap vanaf 2009. Omdat de verwachting is dat de democraten het deze keer gemakkelijk zullen halen, is de strijd om de nominatie binnen het democratische kamp des te spannender. Het gaat om twee uitzonderlijke figuren: een vrouw tegen een zwarte. Voor velen een verscheurende keuze. Misschien kan de beschrijving van de vrouw, Hillary, in dit artikel van Newsweek je doen beseffen wat er op het spel staat.

De moord op Benazir Bhutto in Pakistan zal ongetwijfeld in de herinnering blijven voortleven als een poging om de zo gewenste democratisering van Pakistan de nek om te draaien. En hoogst waarschijnlijk terecht. Maar dat mevrouw Bhutto zelf een politiek verleden had dat niet altijd zo ‘democratisch’ was, mogen we niet vergeten. Daaraan herinnert ons William Dalrymple (de auteur van het zeer interessante boek: In de schaduw van Byzantium). Om maar te zeggen dat de zaken niet altijd zo simpel liggen als bv. de fameuze Franse filosoof Bernard Henry-Levy het voorstelt!

Het nieuwe jaar is maar pas begonnen en de eerste onweerswolken van vorig jaar drijven al binnen: de kwestie Pakistan. Een land met 140 miljoen inwoners, een nucleair arsenaal en aan de grenzen met Afghanistan een door de taliban gecontroleerd gebied. Voor wie bekommerd is om de situatie in het Midden-Oosten (en wie is dat niet?) is de situatie in Pakistan van het allerhoogst belang. Dat zou Europa wel wat meer kunnen beseffen. Want Pakistan overlaten aan de Bush-administratie is een zware vergissing. Waarom, dat leert je Barnett Rubin. Hij schrijft als Amerikaan voor Amerikaanse lezers, dus het geeft een goed inzicht in het waarom van het totale falen van de Bush-politiek in Pakistan (en het Midden-Oosten)
Een argument om werk te maken van een onafhankelijke politiek t.o.v. Pakistan vind je ook hier!

“”De vrijheid is nooit duurzaam verworven, en een democratie kan niet zonder integere journalisten die elke schatplichtigheid durven afwijzen en die vanuit een democratische bewogenheid altijd kritisch blijven. Ik ben bang dat men dit de jongste jaren wat is vergeten. In de overvloed van informatie worden feiten vaak onvoldoende gesitueerd en raakt elke hiërarchie in de feiten zoek. Trivia halen het van gebeurtenissen met verstrekkende betekenis. Verbanden die de machthebbers niet zinnen, worden als complottheorieën belachelijk gemaakt. Alsof er in de positieve en in de menswetenschappen enige kennis en inzicht zou bestaan zonder verbanden. Wie in naam van de complexiteit en de rol van het toeval weigert verbanden te leggen, geef eigenlijk elke kennisambitie op. Waarmee ik niet gezegd heb dat journalisten niet uiterst zorgvuldig moeten tewerk gaan, noch dat er door onderzoeksjournalisten nooit fouten worden gemaakt. Maar uit die fouten besluiten dat journalistiek niet meer mag zijn dan het registreren van gebeurtenissen, is een dramatische vergissing. Ook historici beginnen te vrezen dat de jongeren nu opgroeien in

Verleden zaterdag is op 77-jarige leeftijd de heer Frank Swaelen overleden. Swaelen was in het begin van de jaren tachtig van vorige eeuw voorzitter van de christendemocratische partij. En als zodanig rechtstreeks betrokken bij de besluitvorming rond de plaatsing van kernraketten in ons land, eind jaren zeventig, begin jaren tachtig.

Voor de jongeren onder de lezers: de koude oorlog, de machtsstrijd tussen de twee grootmachten, de Verenigde Staten en de Sovjet-Unie, is dank zij o.m. de Amerikaanse president Ronald Reagan weer opgelaaid. En Europa dreigt klem te komen zitten tussen die twee. In december

Verleden week werd bekend dat een lid van de CIA onlangs het bevel heeft gegeven om honderden videotapes over ondervragingen van gevangenen te vernietigen. Het is niet de eerste keer dat de Amerikanen de verdenking op zich laadden gevangenen te martelen, helaas. En voor ze in Irak (en naar aanleiding van de oorlog in Irak ook elders) aan het werk gingen, hadden ze een rijkgevulde geschiedenis van doodseskaders, martelingen en verdwijningen in hun achtertuin, Midden en Zuid Amerika. Het artikel waar ik hier naar verwijs, heeft het over die praktijken in die landen. Het is de grote context waarin o.m. onze landgenoten Walter Voortdeckers, Serge Berten, Ward Capiau en Fons Stessel er het slachtoffer van werden in Guatemala. We kunnen het niet genoeg aanklagen en blijven aanklagen. Bij ons hier is een rechtsgeding bezig waarbij naar de schuldigen gezocht wordt voor de moord en verdwijning van Walter en Serge. Je kan er meer over vernemen op deze website: www.guatebelga.be

Zoals wellicht velen met mij was ik gisteren verrast door de verklaring van de CIA dat Iran al sinds een aantal jaren gestopt zou zijn met zijn pogingen een atoombom te maken. En toch blijft Bush bij zijn uiterst vijandige politiek ten opzichte van Iran. De bom is in de eerste plaats inderdaad een product van ons denken.
Dat zegt Jonathan Shell, een man die al zijn hele leven bezig is – een beetje op zijn eentje – te schrijven over de nucleaire dreiging die over onze wereld hangt. Een zeer interessant interview, ook al is het een beetje lang (dit voor onterecht gehaaste lezers!). Wie ooit op straat kwam tegen nucleaire wapens en sindsdien in slaap is gevallen, moet dringend weer wakker worden.

Zeg later niet dat je het niet wist: lees nu George Monbiot en zijn inschatting van de maatregelen die er moeten komen, willen we niet ten onder gaan (letterlijk en figuurlijk). Dit op basis van de huidige wetenschappelijke kennis.
Misschien moeten we toch, jammer genoeg, even nadenken voor we nog het vliegtuig of de auto instappen. En zoeken naar andere middelen om de kwaliteit van ons leven te verbeteren, om ‘vooruit te gaan’…
Misschien is het enige wijze besluit dat ze in Bali zouden kunnen nemen (maar niet zullen nemen), de fossiele brandstoffen in de grond laten en zoeken naar nieuwe minder vervuilende energiebronnen, aldus dezelfde Monbiot.

Heb je nog grootse plannen voor de Mens van de eenentwintigste eeuw, die eindelijk na een rampzalige twintigste eeuw tot het besef is gekomen van zijn echte ‘condition humaine’ en op zoek gaat naar een nieuw ideaal, lees dan eens hoe die mens zich nu al voorbereidt op conflicten over de Noordpool en zelfs over de maan. Is het dan toch waar dat de mens niets leert uit de geschiedenis?

In 1985 had ik het geluk een veertiendaagse reis te maken door China, als hoofd van een vredesdelegatie. Het was een memorabele reis door een land, dat na een rampzalige culturele revolutie frenetiek bezig was aan een inhaaloperatie. Nu, tweeëntwintig jaar later, kan China terugkijken op fantastische resultaten, ook al blijft er een eeuwige smet op de naam van het Tienanmen-plein, ook al blijft de communistische partij (voorlopig althans) de plak zwaaien, ook al is er een torenhoog ecologisch probleem… Het relaas van die Amerikaanse journalist, die onlangs veertien dagen door China reisde, is een kopie van mijn reis zoveel jaren geleden. Voor mensen, die in China zijn geïnteresseerd, leerrijke lectuur!

Het editoriaal van Ignace Ramonet in de maandelijkse ‘Le Monde diplomatique’ bezorgt steeds een globale goede kijk op één of ander probleem in de wereld. Dit keer nog maar eens Pakistan. Terwijl Bush bezig is met een van tevoren mislukte poging om Israël en Palestina weer tot praten te bewegen (waarover eigenlijk? en wie?), groeit in dezelfde regio mede dank zij diezelfde Bush een gevaarlijk conflict om macht: Pakistan brandt! Wie weet wat ons tot december 2008 nog te wachten staat.