andrebogaert.be

Nu rechts een klinkende overwinning heeft behaald in Hongarije, staan we weer voor de vraag: wat moet er hier en daar gebeuren om te vermijden dat Oost-Europa weer achter een ander soort ‘ijzeren gordijn” verdwijnt? Er wordt door de geïnterviewde , de Hongaarse schrijver Peter Nadas, een nogal dringend beroep gedaan op ‘Europa’ om Hongarije weer op de been te helpen, maar wie zal hier in West-Europa daarop ingaan? Frankrijk en Duitsland, de landen die in de kijker komen, zitten zelf met torenhoge problemen opgescheept.
Ach, een boeiende maar ook vermoeiende tijd…

In het licht van wat de laatste tijd de katholieke kerk overkomt, is de bespreking van Peter Stanford van een boek van Cole Moreton over het lot van de Anglikaanse kerk in Groot-Brittannië wel interessant. Het boek is de getuigenis van een man, die het de laatste veertig, vijftig jaar allemaal heeft meegemaakt. Het getuigt van de uiterste verwarring en complexiteit van de moderne wereld, waarin de vaste traditionele waarden hun impact verloren schijnen te hebben. Zijn wij hier bij ons gedoemd hetzelfde mee te maken?

Een paar dagen geleden las ik het laatste nieuws over de schandalen in de katholieke kerk. Richard Dawkins overweegt om de paus voor het gerecht te slepen.
We hebben in de geschiedenis van de pausen veel meegemaakt, maar we hebben moeten wachten tot vandaag, voor het ondenkbare denkbaar werd. Een internationaal recht, dat geldt voor iedereen, de armen en de rijken, de machtelozen en de machtigen.
Het commentaar van Monbiot is eens te meer helder en ruim. Niet enkel de paus moet zich verantwoorden, ook al diegenen die op een schandalige manier aanslagen plegen op de natuur, om van de leiders van Israël maar te zwijgen in hun niets ontziende behandeling van de Palestijnen in Gaza.
We leven in een moeilijke maar boeiende tijd…

Wat is er gaande in Amnesty International? Heeft A.I. zijn eigen reden van bestaan vergeten of verloochend? Een tijdje geleden heeft Gita Sahgal, hoofd van het departement Gender van A.I. de samenwerking van Amnesty met een gewezen Guantanamo-gevangene, Moazzem Begg, die terug in Groot-Brittanië allerlei volgens haar bedenkelijke standpunten innam, een vergissing genoemd en werd daarom ontslagen uit de organisatie.
In het artikel van Christopher Hitchens kan je te weten komen wat er juist is gebeurd, welke ideeën in het hoofd van die moslim rondspoken en waarom dit volgens de auteur een verraad is aan de eigen oorsprong en filosofie van de fameuze organisatie.
De discussie speelt zich af in Groot-Brittannië. Maar zou het niet goed zijn dat A.I. in de lage Landen wat uitleg geeft bij die eigenaardige sprongen die AI in zijn land van oorsprong lijkt te maken?

Laatste nieuws: het kabinet in Nederland valt nav de kwestie Afghanistan: de PVDA wil dat de Nederlandse soldaten het land tegen eind 2010 verlaten hebben; de CDA en CU willen ingaan op de vraag van de NAVO om de troepen daar langer te houden. De reden voor de houding van de PVDA: de oorlog is uitzichtloos. En dit terwijl juist in deze dagen een groots offensief de Taliban uit de provincie Helmond wil verjagen! Hoezo uitzichtloos?
Met het artikel van Paul Rogers kunnen we misschien even virtueel het oorlogsterrein opgaan en zien in welke mate deze oorlog inderdaad uitzichtloos is.

Voor die mensen, die denken dat België kampioen is in het improviseren van politici om een aantal dringende problemen zoals pensioenregeling opgelost te krijgen (verlenging van de verplichting te werken tot over de 65 jaar, vermindering van de pensioenen, aanvullende pensioenen enz.), moet dit artikel maar even lezen. Het gaat er in onze tweede vaderland blijkbaar even erg aan toe.
Er moeten inderdaad dringend globale veranderingen in gang gezet worden, om het ‘systeem’ te redden. En dan spreken we nog niet over de relatie met de rest van de wereld, en met de problemen van de opwarming van de aarde en de voetafdruk van ons, verwende Westerlingen…

Wie was het weer, die ooit verklaarde: “Voetbal is oorlog”. Een artikel van Hitchens over de Olympische Spelen bevestigt dit. Nu de spelen in Canada bezig zijn, en in het vooruitzicht van de Wereld Cup Voetbal in Zuid-Afrika is die oorlog meer dan ooit actualiteit.
Je kan natuurlijk zeggen dat het beter is zo te vechten dan op een echt slachtveld, weze het Afghanistan of Soedan of waar dan ook in de wereld. Maar het blijft me ergeren: terwijl op ontelbare plaatsen in de wereld (Haïti is er natuurlijk bij) de mensen het elementaire mankeren om een menswaardig leven te leiden, besteedt men aan die sportoorlogen gigantische bedragen en energie. Zijn we echt goed bezig?

Gisteren had ik nog een vrij serieuze discussie met één van mijn zoons over de situatie van de ondernemers in ons land. Mijn zoon beweerde dat ons land met zijn zwaar belastingsysteem en sociale wetten de ondernemers elke zuurstof en vrijheid ontneemt. Ik kon hem niet helemaal ongelijk geven, aangezien ik zelf heel concreet weet hoe sterk arbeid hier in ons land belast wordt. En vandaag wordt ik door de Duitse filosoof Peter Sloterdijk gewezen op hetzelfde onrustwekkende fenomeen, dat volgens hem niet enkel in ons land maar in heel de Westerse wereld de dood kan betekenen van onze welvaart en welzijn.

Akkoord, maar toch zou ik er aan willen toevoegen, dat geen enkele generatie voor ons het zou goed heeft gehad dan de onze, dat we als verwende mensen uit de middenklasse al te dikwijls ontevreden zijn, wellicht omdat we ons bedreigd voelen door het systeem, dat er is om de rijkdom beter en rechtvaardiger over de mensen te verdelen (en dat natuurlijk niet volmaakt is). Een extreme vorm van verwenning en ergerlijk protest werd ons zondagavond in Panorama nog maar eens voorgeschoteld: de rabiate en hatelijke oppositie tegen Obama in de VS. Die weg moeten we niet inslaan, dacht ik.

Er is de laatste tijd bij ons veel protest geweest over de verslaggeving van de dubbele moord in Limburg. Terecht wellicht, ook al ben ikzelf niet zo belust op wat onze kranten en media daarover vertellen. Het is van oudsher zo dat alleen slecht nieuws echt nieuws is.
Is het elders zoveel beter? Je kan eraan twijfelen als je Rebecca Solnit leest, die het heeft over de verslaggeving in de VS van de ramp in Haïti. Ze spreekt over de misdadigheid van de verslaggeving daarover, en wel omdat de pers zich volgens haar ten onrechte vastbeet in het fenomeen van het plunderen na de ramp: als jij slachtoffer waart van zo’n ramp, en dood van de honger rond loopt, zou je dan iets anders doen misschien? Maar ja, vanuit je luie zetel kan je je meer zorgen maken over je recht op bezit, dan over het recht op leven van mensen ver van je bed.
Het deed me onwillekeurig denken aan die baronnen uit Engeland, twee eeuwen terug, die iemand die een konijn had gestroopt op hun landgoed de nor indraaiden en op een schip zetten naar Australië om onderweg of ter plaatse van ellende en ziekten om te komen. De baronnen zijn blijkbaar nog altijd onder ons.

can i take viagra Viagra For Sale
viagra how it works!

Wat kunnen wij leren van de VS? En wat kan de VS leren van Europa? Een vergelijking tussen beide systemen vanuit economisch standpunt geeft wel enkele interessante resultaten. Maar zoals altijd: de vergelijking gaat dikwijls mank, gelukkig maar.

Hier lees je de reactie van Monbiot op de mislukking van de milieutop in Kopenhagen. Het is in feite op oproep tot al de lezers om wakker te worden en de straat op te gaan: niet met duizenden zoals nu in de aanloop naar Kopenhagen is gebeurd, maar met miljoenen.
Als wens voor 2010 kan dit tellen: een gelukkig en voorspoedig nieuw jaar, met een inzet voor onze moeder aarde die alles overtreft wat we vorige jaren hebben gedaan. De beleidsmakers hebben eens te meer gefaald, het zal echt van ons moeten komen.

Als Monbiot er niet in slaagt je te overtuigen, lees dan dit. En ga daarna aan de slag.

De laatste tijd ondervond ik dat weinig mensen wisten wat Canada in de Albertaprovincie aan het doen is. Daar wordt de ontginning gepland van olie uit teerzand op een ongekende schaal: een gebied zo groot als Groot-Brittannië is bestemd om tot vuile, gepollueerde woestijn te worden omgevormd omwille van het oliegewin. Ongelooflijk brutaal en beschamend voor een land, dat de naam had inzake vrede en milieu een progressieve koers te volgen. Lees maar even wat Monbiot daarover te vertellen heeft. En bedenk daarbij dat ondertussen de top in Kopenhagen een flop is geworden, door de schuld van… ja van wie? van China?