Toch wel wat verrassende resultaten van de ramp in Tjernobyl: een grotere biodiversiteit en een gezond milieu, tenminste voor bepaalde diersoorten en planten. Voor de mens zal het nog wel eventjes duren, voor hij weer in de nabijheid kan wonen.
Wat er met IJsland is gebeurd sinds de Vikings het hebben bezet, kan ook de hele wereld overkomen…
Welk milieuprobleem moet in de komende jaren prioritair worden aangepakt? Drinkwater, kwikpollutie…? En hoe pakken we dat aan, in de geïndustrialiseerde wereld op de eerste plaats, maar ook in de ontwikkelingslanden? Een interessante discussie tussen een mij verder onbekende Carl Pope, directeur van de Sierra Club en de wel bekende Bjorn Lomborg, het zwart schaap van de ecologische beweging.
Deze week protesteerden natuurliefhebbers in Frankrijk luid, toen bleek dat een boer in de Alpen een wolf had neergeschoten. Hij beweerde dat het beest zijn kudde bedreigde. De wolf staat in het Zuiden van Frankrijk en in het Yellowstone National Park in de VS meer en meer symbool voor de bescherming van een stuk wilde natuur tegen de ingrepen van de mens. Heel veel mensen worden nog steeds hysterisch als de wolf ter sprake komt (denk maar aan de heisa een paar jaar geleden toen het in het Waasland een vermeende wolf ronddoolde), anderen daarentegen worden idyllisch. Zelf ben ik bij de tweede soort; maar ja, ik heb geen schapen te verdedigen.
In de VS woedt, vooral in de steden, de discussie over het al of niet dood zijn van de zorg voor het milieu. Dat is volgens de auteur van dit stuk over de wolf in het rurale westen van de VS eigenlijk een academische discussie. Zij houdt geen rekening met de realiteit van de situatie in dat rurale gebied, waar de introductie van de wolf gezorgd heeft voor een verandering ten goede van het rurale milieu. Nu ook in Frankrijk een discussie woedt tussen de voor- en tegenstanders van de bescherming van de wolf in het Zuiden, is het hoopgevend een dergelijk artikel te lezen.
Je zal ze altijd en overal vinden: mensen, die de wereld willen veranderen. En die daarom ingaan tegen allerlei verspreide vooroordelen. Geld, dat je steekt in milieuvriendelijke technieken en maatregelen, mag je nooit als ‘kost’ in je begroting inschrijven, maar als ‘investering’. Want het is geen verloren geld. Zo heb je het nog maar eens gehoord van een ander.
Wie zoals ikzelf droomt van vakantie in Frankrijk, zal met veel interesse de aan gang zijnde discussie lezen over de boeren in Frankrijk, die bewakers willen of moeten worden van het landschap.
Nog maar eens een rapport, van maar liefst 1360 geleerden over de toestand van onze planeet. En over het feit dat we ze aan het uitputten zijn. Wie de actualiteit inzake milieu en zo wat volgt, weet dat al heel lang. Kwestie is het de politici en beleidsmensen wijs te maken: die moeten ingaan tegen de ongebreidelde winsthonger van veel bedrijfsmensen. Zoals in andere sectoren zitten daar uiteraard goeie tussen, maar helaas ook een minderheid (?) mafiosi en onverantwoorde gekken. Daar is zelfs geen onkruid tegen opgewassen, vrees ik.
Als je dat nog niet weet, dan moet je zeker naar het artikel van Matthew Huber, assistent-professor aan de Purdue University in de VS. Als zoon van hippie-ouders groeide hij op langs de stranden van Hawai, en nam zijn jongensdromen weer op aan de univ. Via computermodellen van vroegere klimaatveranderingen probeert hij inzicht te krijgen in de nabije en verdere toekomst van onze groene planeet. Niet zonder belang voor onze achter-achter-kleinkinderen!
Nu het verdrag van Kyoto in werking is getreden, worden we in Europa meer dan ooit geconfronteerd met uitdagingen, die een globaal antwoord eisen. Het volstaat niet meer hier en daar wat oplapwerk te doen, we moeten er echt tegenaan. Jacqueline McGlade, van het Europees Milieu Agentschap schetst het brede kader van die immense taak.