Wat een nieuwigheid lijkt voor ons – passiefhuizen, dwz huizen die geen verwarming (of verkoeling) nodig hebben omdat ze zo zijn gebouwd dat de temperatuur binnen constant is – is in het Jemenitische Sana’a reeds eeuwen geleden ingevoerd. Bekijk even de prachtige foto’s van de huizen in dit stadje dat tot werelderfgoed is verklaard door de UNESCO en dat je zo wilt gaan bezoeken…
Het is altijd interessant iets over onze Belgische perikelen te lezen in buitenlandse kranten. Deze hier is m.i. goed ingelicht en beschrijft vrij objectief waarover het hier bij ons in het federale België gaat. Wellicht door mij als Nederlandstalige Belg goed bevonden omdat de bronnen voornamelijk uit Vlaanderen komen…
Je hebt boeken, romans die je confronteren met een wijze van leven, die je ‘postmodern’ zou kunnen noemen. Ik denk aan de romans van Iris Murdoch en van de recente Nobelprijswinnares Doris Lessing. Postmodern, niet zozeer omwille van hun stijl, maar omwille van de levensopvattingen en psychologie van hun personages.
Toen ik onlangs de trilogie van Stieg Larsson las, had ik een beetje dezelfde indruk, ook al gaat het hier om een genre dat misschien in een andere literair vakje thuis hoort.
En omdat ik onlangs nog een paar dagen in Stockholm verbleef, de stad waar het verhaal zich grotendeels afspeelt, was ik meer dan gewoon geïnteresseerd in wat Christopher Hitchens daarover te vertellen heeft. En dat bevestigt mijn vermoeden, nl. dat Stieg Larsson volop in deze tijd heeft geleefd (hij stierf in 2004) en dat zijn werk meer met de werkelijkheid te maken heeft dan het genre zou doen vermoeden.
Twintig jaar geleden viel de muur, nee niet die in Palestina, maar die in Europa. Het werd enkele tijd geleden uitbundig gevierd, terecht.
Maar waarom kijkt datzelfde Europa de andere kant op, nu Israël nog steeds een nieuwe muur aan het bouwen is, die mensen en volken verdeelt? Een muur, die de verdere diefstal van Palestijnse grond moet maskeren en tegelijkertijd de hoop op een vredevolle oplossing voor het conflict de grond inboort. Wat die muur concreet voor de mensen, die er leven, betekent kan je lezen in deze reportage.
De beslissing van Obama om nog meer troepen naar Afghanistan te sturen en de ‘bondgenoten’ aan te sporen hetzelfde te doen slaat de verwachting, die velen in de nieuwe president hadden gesteld, volledig aan diggelen. Het is het zoveelste bewijs dat bepaalde tendenzen in een maatschappij aartsmoeilijk te keren zijn: angst, vreemdelingenhaat, machtswellust enz. Ook bij ons hier in Europa hebben de Zwitsers er verleden zondag een bedroevend bewijs van gegeven.
Toch moeten we het blijven zeggen: het is fout! Lees bv. maar de commentaar van Freddy De Pauw over de situatie in Afghanistan, geschreven voor de beslissing van Obama bekend geraakte. Maar je moet ook gelijk krijgen, dat is blijkbaar het probleem in een wereld, die belang heeft bij oorlog, onrust, conflicten…
Een artikel over de Dmanisi-mensen, fossielen die in Georgië werden gevonden, tussen 1,77 en 1,85 miljoen jaar oud zijn, en het midden vormen tussen de gekende homo erectus en de homo habilis. De vondst heeft de paleontologen die zweren bij Afrika als bakermat van de mens van hun stuk gebracht. Sommigen denken nu dat de Dmanisi-mensen een soort mensen waren die terug naar Afrika zijn getrokken om daar te ontwikkelen tot de homo erectus. Wordt vervolgd!
Hoe moet het verder met Afghanistan? Het is de hamvraag van de buitenlandse politiek van de Nobelprijswinnaar voor de vrede. William R. Polk, een politiek analist met naam, doet hem een oefening voor in buitenlandse politiek. Het is niet simpel, maar levensnoodzakelijk…
Depressie: de beschavingsziekte van deze tijd, naar het schijnt. Je kan het haast geloven, want er gaat bijna geen dag voorbij of de zelfdoding van iemand wordt geduid als gevolg van een … depressie. En je moet maar zelf er in gezeten hebben, om te weten hoe afschuwelijk het is!
Van medisch oogpunt uit gezien kan er iets tegen ondernomen worden, dat is zeker tenminste voor wie reeds met sukses een of ander soort antidepressivum heeft geslikt. Maar het blijft toch een gok, en tegen sommige depressies kunnen geen remedies helpen. Dan maar een soort ingreep in de hersenen, zoals wordt voorgesteld in dit artikel? Veel vragen, nog veel onzekerheid en ja, ook veel bezwaren wellicht vanuit de moraal. Oordeel zelf maar.
Nu Obama op reis is in het Oosten (op dit moment zit hij in Bejing), en de Russische president Medvedev een strakkere houding lijkt te hebben aangenomen tegenover Iran, is het misschien goed deze achtergrondinformatie even door te lezen. Dat kan misschien een licht werpen op wat Medvedev bedoelde te zeggen en wat Obama in China aan het doen en zeggen is…
De discussie over het al dan niet samengaan van religie en wetenschap woedt verder in de kringen van wetenschappers en gelovigen in de VS. Al bij al een zeer verwarrende discussie: het lijkt meer te gaan over de meningsverschillen tussen mensen, die zoals Dawkins en Dennett duidelijke standpunten innemen ten voordele van de wetenschap en tegen de religie, en mensen die verzoenend willen optreden.
Zelden wordt de vraag gesteld naar wat zowel tegen- als voorstanders verstaan onder religie. Teveel wordt ervan uitgegaan dat religie gelijk staat aan fundamentalisme (in de VS is dit inderdaad dikwijls het geval), dus aan opvattingen over de oorsprong van de wereld en de mens en over de tussenkomst van God in deze wereld. Maar m.i. zijn die opvattingen (de theologie, of de ideologie) mensenwerk en is ‘religie’ (of misschien beter ‘geloof’) eerder een levenshouding, een openheid van geest, een visie op de mens en de wereld waarin we leven.
In het verre verleden heeft die houding, die visie aanleiding gegeven tot het ontstaan van ‘godsdiensten’, die een verklaring gaven voor ons bestaan, gebonden aan de tijdsgebonden kennis waarover men toen beschikte. De huidige wetenschappelijke kennis heeft die verklaringen onderuit gehaald, heel terecht. Het is aan ons nu om een nieuwe verklaring te zoeken, vanuit onze huidige kennis. In het besef dat niets, ook onze kennis niet, eeuwig en onveranderlijk is of moet zijn.
Gisteren is de wet op de verzekering tegen ziekte voor miljoenen veelal arme Amerikanen door de kamer geraakt met een nipte meerderheid. Het is een aarzelend en pover begin van een ‘change’, die Obama zeer ter harte gaat. Of de rest zal volgen weet niemand behalve misschien God (als hij bestaat). Over de betekenis van deze eerste stemming, lees hier een behartenswaardig commentaar.
Volgens de meeste filosofen van vandaag is de Duitse filosoof Martin Heidegger één van de belangrijkste denkers van vorige eeuw. Zelf kan ik daar niet over oordelen, want ondanks mijn drie jaar studie filosofie ben ik er nooit in geslaagd één bladzijde van hem te lezen en te begrijpen. Het enige wat ik van hem heb onthouden is de titel van zijn bekendste boek: “Sein und Zeit”, plus het feit dat hij in 1933 lid werd van de nationaalsocialistische partij en tot het eind van de oorlog bleef sympathiseren met de nazi’s.
Dat laatste heeft volgens sommigen niets met zijn filosofie te maken. Maar de franse filosoof Emmanuel Faye is die mening niet toegedaan. Voor hem is Heidegger op de eerste plaats een nazi, en daarna misschien een filosoof met perverse ideeën. Het spreekt vanzelf dat dit onder filosofen een onderwerp is van hevige discussies.