andrebogaert.be

Het is hier al meerdere keren aan bod gekomen: de buitenlandse politiek van de VS werd tot nog toe (dwz tot Obama president werd) sterk beïnvloed door de rechtse lobby van Joodse conservatieven. Vandaar dat de VS bv. in de VN steeds weer zijn veto gebruikte of tegenstemde, wanneer het er op aankwam de politiek van Israël tegenover de Palestijnen te veroordelen en de zoveelste resolutie tegen Israël te stemmen. Na de verwoestende aanval op Gaza zijn die lobbyisten uiteraard zenuwachtig geworden, want de verandering die Obama voorstaat zou wel eens tegen Israël kunnen gaan spelen. Obama staat volgens hen te veel open voor de standpunten van de Palestijnen, ook al heeft hij in een toespraak tot de AIPAC, de club die Israël door dik en dun steunt, zijn trouw uitgesproken aan de Israëlpolitiek van de VS.
Het voorlopig laatste slachtoffer van de Joodse lobby (die volgens henzelf niet eens zou bestaan) is de wraking van Charles Freeman als directeur van de National Intelligence Council. Hoe ze daarbij in het werk zijn gegaan, lees je hier.
En hier lees je de commentaar van Juan Cole, die wijst op de pogingen van de Joodse lobby om de VS ertoe te bewegen Iran militair aan te vallen, of minstens de goedkeuring te geven voor een aanval van Israël zelf op Iran.

Over de rol, die de paarden hebben gespeeld in het opkomen van de beschaving… zie artikel uit de zeer interessante weblog van de VPRO.

Ongeveer iedere dag horen we in het nieuws dat het met de wereldeconomie nog slechter gesteld is dan eerst verwacht, dat het ergste nog moet komen. En toch lijkt de VRT bv. er in te slagen mensen voor de camera te sleuren om te zeggen dat het toch nog meevalt, dat ze het nog niet voelen enz. Ondertussen sluit de ene fabriek na de andere, pompen onze regeringen miljarden van ons belastingsgeld in de bedreigde sectoren (vooral de auto-industrie geniet ervan, indachtig het woord uit het evangelie: wie heeft, hij zal nog meer krijgen, en dat terwijl de auto één van de grootste vervuilers is van het klimaat), en stuikt in bijna alle sectoren het zakencijfer in mekaar.
Meer dan de problemen van het klimaat en onze voetafdruk, lijkt de ineenstorting van het ons vertrouwde economische systeem een bedreiging voor de verre en nabije toekomst. Met natuurlijk een vernietigende weerslag op de maatschappijstructuren in zo goed als alle landen. Michael Klare maakt een balans op van hetgeen op dat vlak al is gebeurd en wellicht nog te gebeuren staat. Is het mogelijk dat de 21ste eeuw nog erger wordt dan de 20ste? Wie zorgt voor de nodige ommekeer?

Het nieuws dat de premier van Turkije, Erdogan, wegliep van de conferentie in Davos, na een ruzie met de president van Israël Shimon Peres over Gaza, is al lang oud nieuws. Maar het zal ongetwijfeld een harde barst veroorzaakt hebben in de merkwaardig hechte relatie tussen een bij uitstek islamitisch land en de joodse staat. Voor het broze evenwicht in die turbulente regio is dit incident wel heel betekenisvol en riskant. Lees de analyse van Howard Eissenstat, een analyse die blijkens de reacties niet overal op instemming kan rekenen

Tweehonderd jaar geleden werd Darwin geboren; honderdvijftig jaar geleden publiceerde hij zijn boek “On the origin of species”. Reden genoeg voor heel wat artikels over de man, die meer dan wie ook het denken van de moderne mens over zichzelf, zijn geschiedenis en zijn toekomst heeft beïnvloed.
Hier vind je de bespreking van een pas verschenen boek van Adrian Desmond en James Moore: “Darwin’s Sacred Cause”. De auteurs verdedigen daarin de stelling dat Darwin voor het uitwerken van zijn theorie zou uitgegaan zijn niet van de pure liefde voor de waarheid, maar van zijn afkeer voor de slavernij. De meesters en hun slaven zijn geen twee verschillende soorten, zoals de eersten soms wel beweerden. Ze stammen af van eenzelfde voorloper.
Deze stelling van de auteurs en andere interpretaties, die teruggaan op de kijk op de persoonlijkheid van Darwin, worden in dit artikel van Philippe Ball vermeld en besproken. Interessant is o.m. de bewering dat Darwin de vooroordelen van zijn tijd (de suprematie van het blanke ras bv.) wel degelijk deelde, maar de nadruk legde op de morele plicht de zwakkeren te helpen. Het sociaal darwinisme was dus wel meer een kind van Darwin dan de huidige neodarwinisten misschien lief is.

Voor de buitenlandse politiek, in handen van Hillary Clinton, blijft het Midden-Oosten voorlopig de belangrijkste toetssteen. En daar ligt toevallig ook Iran, het zwarte schaap van de VS gedurende vele decennia. De Oostenrijker Walter Posch, werkzaam voor het “Institute for Security Studies” van de EU, maakt een analyse van de situatie en soms de uitdagingen op waar Obama en met hem de EU voor staat inzake Iran.

George Mitchell, de vroegere voorzitter van de meerderheid in de senaat van de VS, is nu benoemd tot afgezant van Obama voor het Midden-Oosten. Hij blijkt een heel eerlijk man te zijn, zo eerlijk zelfs dat de Joodse lobby en christelijke zionisten zich niet goed voelden bij zijn benoeming.
Sandy Tolan, auteur van een boek over het Midden-Oosten, legt hem in dit artikel vijf vragen voor. Wie nog niet beseft hoe moeilijk, hoe ingewikkeld, hoe onmogelijk bijna het vredesproces in die regio de laatste decennia is gemaakt, moet dit maar eens lezen. Het zal hem ook duidelijker worden waarom in feite de oorlog in Gaza enkele weken geleden door Israël gevoerd werd.
Mitchell begint aan een diplomatische missie, die wanneer ze niet verschilt van de politiek die de VS sinds 1948 voeren, gedoemd is om te mislukken. Als je niet in mirakels gelooft, lees je die tekst op eigen verantwoordelijkheid.

Terug van een achtdaagse cruise op de Nijl, door het land van één van de oudste beschavingen. Indrukwekkend, maar soms een beetje teveel van het goede, vooral van het toeristische gedoe rond de tempels en graven. Maar ja, de tijd van de pioniers is voorbij en de vloek van de farao’s is bedwongen. Zo kunnen gewone stervelingen als jij en ik ook het resultaat van die beschaving, die drieduizend lange jaren stand hield, gaan bewonderen. Terug komen en weer geconfronteerd worden met de ups en downs van de nationale en vooral de internationale politiek valt wel niet mee, moet ik zeggen.
Intussen wou ik toch even kwijt dat er in Egypte weinig te merken viel van het voorbije drama in Gaza, tenminste niet voor de Westerse toeristen. Ik denk wel dat de gewone Egyptenaren het gebaar van Erdogan in Davos zullen geapprecieerd hebben. Maar omdat Egypte voor een groot deel van zijn buitenlandse deviezen afhangt van het toerisme, wordt de toerist langs alle kanten geknuffeld en van zijn euro’s verlost. Merkwaardig ook: er is overal sprake van euro’s, de dollar is van de kaart verdwenen en de Amerikaanse toerist blijkbaar evenzeer, toch in Opper-Egypte (van Luxor tot Aswan).

Vandaag zondag: de Israëli’s hebben eenzijdig een wapenstilstand afgekondigd (en natuurlijk hun overwinning in deze vuile oorlog bejubeld). Hamas aanvaardt deze eenzijdige beslissing niet, en blijft raketten schieten richting Israël, maar zou blijkens de laatste berichten ook eenzijdig een bestand van acht dagen instellen. Een merkwaardig (voorlopig?) einde van drie weken oorlog (of moeten we ‘slachting’ zeggen?).
Prof. Mearsheimer, één van de auteurs van een artikel en later een boek over de Joodse lobby in de V.S., geeft een analyse, die een goede illustratie is van de betekenis van deze ‘oorlog’. Misschien vindt Obama wel de tijd om dat even te lezen…

Toen Darwin zijn evolutietheorie uitwerkte, met de natuurlijke selectie en de overleving van de meest aangepaste, had hij er nog geen idee van hoe die geleidelijke verandering van soorten in zijn werk ging. Dat is pas duidelijk geworden in de laatste vijftig, zestig jaar. Darwin zelf geloofde op het laatst van zijn leven dat Lamarck, die sprak over overerving van verworven eigenschappen als oplossing voor die verandering, wel eens de oplossing had. Achteraf bleek hij zich daarin te hebben vergist. Dus weg Lamarck, leve Mendel!
De laatste jaren echter is Lamarck weer op het toneel verschenen. Blijkbaar zit de zaak toch wat ingewikkelder in elkaar. En zit de evolutie niet alleen in onze genen, maar ook in zogenaamde epigenetische veranderingen. Lees dit artikel en je kan er wat meer over meespreken…

Niemand zal er wel aan twijfelen dat in ons menselijk lichaam de hersenen het belangrijkste onderdeel zijn voor bewustzijn en ervaring. Maar of dat bewustzijn en die ervaring te herleiden is tot een (chemische bepaalde) activiteit van onze hersenen, dat is een kapitale vraag. Er wordt de laatste tijd veel over nagedacht en geschreven (Dennett heeft er een heel boek aan gewijd) maar ver staan we blijkbaar nog niet. Dus ook de auteur van het hier besproken boek, Ray Tallis, heeft niet het definitieve antwoord in petto.
Maar zoals het hoort in de wetenschap, brengt elk nieuw inzicht ons een stapje verder!

Het eeuwenoud debat tussen wetenschap en religie gaat onverminderd verder. Soms heb ik de indruk dat we hier te doen hebben met totaal gescheiden werelden zijn: enerzijds de wetenschappers, die slechts aanvaarden als ‘waarheid’ datgene wat hun wetenschappelijke kijk op de werkelijkheid hen diets maakt; anderszijds de gelovigen, die slechts als ‘waar’ aanvaarden dat wat de bijbel of de koran of welk ander religieuze leer hen als ultieme werkelijkheid voorstellen. En inderdaad: er zijn wetenschappers, die niet verder kijken dan hun wetenschappelijke neus lang is, en er zijn helaas meer dan genoeg ‘gelovigen’, die zweren bij de bijbel of de koran, en zich in alle bochten wringen om hun bijbels geloof te verzoenen met de vele vanzelfsprekendheden in onze huidige wetenschappelijke wereld.
Maar zoals in de politiek al genoeg is bewezen dat je die niet mag overlaten aan de extremen, omdat het dan zonder meer de verkeerde kant opgaat (als Irak niet kan overtuigen, dan toch Gaza), zo moet de discussie tussen wetenschap en geloof het midden houden, ver van de fundamentalisten van welke kant ook, anders ontspoort ze eveneens. Dat lijkt me zowat de boodschap van deze celbioloog Frederick Grinnell.