andrebogaert.be

Een interview met een naar mijn gevoel heel interessant wetenschapper Alan Lightman over de toekomst van de wetenschap en de grenzen ervan.

Ik zal wel niet de enige zijn die me in het recente verleden geërgerd heb aan het feit dat elke kritiek op Israël gezien werd als een uiting van antisemitisme. Daarom alleen al beveel ik de lectuur aan van dit artikel over een boek van Finkelstein, dat wijst op de grove partijdigheid van de VS ten opzichte van de Palestijnse kwestie. Ik hoop dat heel wat Europese politici dat boek (of dergelijke boeken) zullen lezen!

Middeleeuwen: de periode tussen de val van Rome en de Renaissance: ruwweg 1000 jaar, van 500 tot 1500 na C.
De naam zelf is te verklaren uit de houding van de moderne historici van de Renaissance en later, die grote bewondering hadden voor alles wat de Grieken en Romeinen aan cultuur, kunst en wetenschap hadden gerealiseerd en die in de hergeboorte van die cultuur de toekomst zagen. De eeuwen daartussen beschouwden ze als een permanent dieptepunt, een tijdperk van armoede, wanorde, onwetendheid en bijgeloof.
In de 19e eeuw, de eeuw van het romantisme (en van de industrialisatie met haar negatieve sociale gevolgen) kwam de belangstelling voor die verguisde Middeleeuwen terug. Ook vandaag de dag is deze belangstelling nog groot. Ondertussen weten we immers dat die Middeleeuwen allesbehalve donker en cultuurloos waren, al moeten we toegeven dat de eerste eeuwen na de verdwijning van het West-Romeinse Rijk een ineenstorting te zien geven van de administratie van een gecentraliseerd geheel en een onvermogen om op enigszins grotere schaal een samenhang te organiseren en er de tucht, het morele gezag en de orde in te handhaven.
Dat daarbij ook heel wat artistiek-technische en intellectuele verworvenheden van de oudheid verloren gingen is een uitgemaakt feit. Maar toch werd het geen complete chaos en anarchie. Veel bleef bewaard, zowel technisch als geestelijk, vooral dank zij de Kerk en haar structuren (kloosters, bibliotheken), die in die eeuwen soms de enige bindende factor bleek te zijn tussen volkeren en landen.

3. Het eerste millennium voor Chr. is eveneens het tijdperk van het ontstaan van al onze religieuze tradities. De

Een artikel voor al de computerfreaks, die dromen van computers, die kunnen denken. Ze zullen nog even geduld moeten hebben…

2. In haar vrouwelijke geschiedenis van de wereld beschrijft Marilyn French uitvoerig de samenleving in de voorhistorische tijd, een samenleving waarin volgens haar de vrouw centraal stond. De man-jager trok er op uit, terwijl de vrouw thuis de zaak beredderde en voor de kinderen zorgde. French

In de verhitte discussie over de reacties van moslims op de cartoons, deze verklaring van een aantal Franse auteurs, die pogen de puntjes op de i te zetten. Als je het mij vraagt, gaan ze op het einde wel even uit de bocht, maar ja, het weze hun vergeven . Voor wie gemakkelijker Engels leest. En een gedreven pleidooi voor een totale vrijheid van meningsuiting, gepubliceerd voor de rel losbarstte, uitgerekend door een moslim.

1. In de periode, die we als

: herstel van het gezag onder Constantijn de Grote, die alleenheerser wordt naar Oosters model. Hij vaardigt o.m. een keizerlijk edict uit dat de boeren aan hun grond bindt. Met dwang wil men de landvlucht tegengaan, maar men pakt de oorzaak niet aan, nl. de uitbuiting van de armen, de buitensporige lasten die men hen via de grondbelasting oplegt.
In 330 na C. maakt Constantijn Byzantium tot tweede rijkshoofdstad onder de naam

Het keizerrijk: de alleenheerschappij van de keizer

31 v.C.: Octavianus overwint zijn tegenstander Antonius, en begint als

Gisteren zijn de Olympische winterspelen begonnen. Een drie uur durende show trok de zaak op gang. Niet aan mij besteed, moet ik zeggen: een zielloos spectakel, veel weggegooid geld, en spelen voor landen met veel poen (Noord-Amerika en Europa). Geld en televisie, brood en spelen: het is bijna onverdraaglijk in een wereld waarin meer dan de helft van de mensen op het randje af krepeert van de honger.

De weerslag van die veroveringen op politiek, economisch en sociaal gebied zijn enorm. De boeren, die vanaf de Punische oorlogen voor lange veldtochten hun akkers, vrouw en kinderen moeten achterlaten en verwaarlozen, zien er geen gat in om na jaren afwezigheid opnieuw