andrebogaert.be

Ramses III en de “zeevolken”

Rond 1200 v.C. treedt in het oostelijke bekken van de Middellandse Zee een periode in van onrust en beweging. Het rijk der Hettieten stort in elkaar, Egypte kan zich nauwelijks staande houden en verliest elke greep op het gebied buiten de eigen grenzen. De Mykeense beschaving in het huidige Griekenland (waarover later meer)wordt verwoest door nieuwe invallers uit het Noorden (de Doriërs genaamd). Het machtsvacuüm, dat Hettieten en Egyptenaren in het gebied veroorzaken, wordt opgevuld door min of meer onafhankelijke kleine staten. Van korte tijd daarna dateert de bloei van het koninkrijk Israël.

Egyptische bronnen gewagen van invallen van

Ramses II en de Hettieten

Tot voor een honderdtal jaar waren de Hettieten enkel gekend vanuit de bijbel. Door de wetenschappers in de 19e en 20e eeuw werden ze geleidelijk aan

Veel horen we niet van het land van onze talloze in het zwart werkende kuisvrouwen. Toch is het m.i. niet onbelangrijk te weten wat zich vandaag de dag in Polen afspeelt: het land is het belangrijkste (of liever in aantal inwoners grootste) nieuwe lid van de EU. En wordt (tussen haakjes) door Rome gezien als het land, dat Europa weer zal kerstenen… Dit interview met een Pools journalist is daarom wel interessant. Je kan het ook lezen in de Engelse vertaling.

HET NIEUWE RIJK

Het regime van de goden wordt hersteld en de priesters krijgen meer macht, wellicht als reactie op de schok in het zelfvertrouwen door de inval van de Hyksos. Met Toetmosis III (1502-1448 v.C.) begint de periode van het Egyptisch imperium door expansie en militaire verovering. Palestina en Syrië moeten er aan geloven. Begin ook van de bouw van een vloot.
Gevolgen van die politiek: rijkdom, grotere sociale verschillen, invasie van vreemdelingen (meestal als slaven), organisatie van een beroepsleger, verheerlijking van de spierkracht, lichamelijke oefeningen en sport.

Als gevolg van de strijd om de macht tussen de farao en de priesters van Amon krijgen we de Amarna-revolutie. Farao Echnaton, die verhuisde van Thebe naar Tell-el-Amarna, was niet geïnteresseerd in het imperium, de priesters van Amon juist wel. Echnaton brak openlijk met de cultus van Amon en voerde de religie in van de levenschenkende zonneschijf (Aton). Amenohtep IV of Echnaton huwde zijn zuster Nefertete. Deze revolutie betekende een radicale breuk met de traditie (met het polytheisme en de verering van Osiris). Ook de kunst is revolutionair: idealisering van het vergankelijke ogenblik, in hoge mate on-egyptisch.
Eigenlijk bestonden er twee goden in de Amarna-religie: Aton en Echnaton (de farao als god). Deze Amarna-revolutie is dikwijls geïnterpreteerd als een belangrijke stap naar het monotheïsme, maar verschilt toch nog sterk van het geloof in de ene God, zoals die later door de Hebreeën, Christenen en Moslims is beleden. Het geloof in Aton was bovendien niet ethisch, maar intellectueel.

Ondertussen brokkelde, mede onder de slagen van de Hettieten, het imperium af. De opvolger van Echnaton, Toetanchaton, moest terug naar Thebe, zich verzoenen met Amon (zijn naam veranderen in Toetanchamon) en de revolutie van Amarna ongedaan maken. Alle tekenen en realisaties van de revolutie werden grondig uit de Egyptische geschiedenis gewist. Met Toetanchamon verdwijnt het persoonlijk bewind van de god-koning. De farao blijft het hoofd van een theocratische staat, maar was onderworpen aan de oligarchie van priesters en beambten en in toenemende mate aan een onpersoonlijke wet.

Met een nieuwe dynastie (de naam Ramses duikt op in 1321 v.C.) herovert Egypte zijn macht in Azië (Syrië) op de Hettieten. Ramses II neemt het tegen de Hettieten op.

Twee bekende Fransen, Jacques Attali en Michel Rocard, over de nalatenschap van Mitterrand, nu tien jaar dood. Interessant!

Vorig jaar was voor onze planeet het warmste jaar ooit. Dat voorspelt uiteraard niet veel goeds. Dit artikel bespreekt twee boeken over dat fenomeen: de opwarming van de aarde. Natuurlijk moeten we het fenomeen wetenschappelijk benaderen, natuurlijk moeten we uitgaan van metingen en nuchtere constataties. Maar het wordt ook wel tijd dat we ook wat ongeruster worden, en vooral dat de politici zich bewust wordt van het probleem en wat ongeruster worden. Dat bepaalde economische drukkingsgroepen hun best doen om de wetenschappelijke bevindingen telkens weer onderuit te halen is een feit. Ze doen wel meer om hun winsten veilig te stellen. Maar als we hen op dit terrein maar laten begaan, ziet het er niet goed uit voor de toekomst van de aarde, en voor ons allen.

EERSTE TUSSENPERIODE

Na de 6e dynastie komt er een tijd van verval van de macht van de farao, een tijd van decentralisatie van die macht, van bestuurlijke chaos, van democratisering ook van het hiernamaals: de edelen en beambten delen in de kwaliteiten van het leven na de dood, tot dan toe voorbehouden aan de farao

Nu je overal kunt lezen hoezeer Sharon een “man van vrede” is geworden door de kolonisten uit Gaza terug te trekken, is het toch goed wat dieper in te gaan op de bewogen levensgeschiedenis van die man. Kwestie van ons geheugen even op te frissen. Trouwens ons land is er bij betrokken geweest, door de aanklacht tegen Sharon voor de massamoord in de kampen Sabra en Chatila. Gelukkig voor Sharon hebben onze politieke verantwoordelijken op tijd hun tong weer ingeslikt en de genocidewet wat ‘aangepast’. Robert Fisk over de echte ‘terrorist’ Sharon.

HET OUDE RIJK

De koning ofte farao (=

Over het artikel van Bertrand Russell (31 december, op deze weblog) en de reactie van Marcel erop

De gelovige mens is altijd op zoek geweest naar een (rationele) verantwoording van zijn geloof: fides quaerens intellectum. Thomas van Aquino (13e eeuw) is daar het bekendste voorbeeld van. Is dat trouwens niet een beetje de omschrijving van

Een stukje chronologische geschiedenis

Rond 5000 v.C. verschijnen in Egypte de eerste landbouwnederzettingen. Een kleine 2000 jaar lang ontwikkelen die zich langzaam, zonder veel naspeurbare invloed van buitenuit. De predynastische Egyptenaar, die leefde van 5000 tot 3100 v.C., begindatum van de eerste dynastie van farao

Inleiding

Met Mesopotamië waren we in de tijd gekomen tot het jaar 539 v.C., jaar waarin Mesopotamië door het nabijgelegen Perzië werd ingepalmd en zijn geschiedenis als deel van het Perzische rijk zou voortzetten. Met Egypte moeten we weer enkele millenia terug in de geschiedenis om de opkomst van het Egyptische rijk mee te maken.

Samen met het tweestromenland Mesopotamië is Egypte de bakermat van de