Dat we met Bush in de VS een stap achteruit hebben gezet op politiek en moreel gebied is voor mij sinds lang heel duidelijk. Het wordt nog maar eens dik in de verf gezet in het artikel van Ignacio Ramonet, hoofdredacteur van ‘Le Monde Diplomatique’. Het moet er ons toe aanzetten blijvend steun te geven aan mensenrechtenorganisaties zoals Amnesty International. En te blijven protesteren tegen dat soort politiek, hoe idealistisch en wereldvreemd het misschien ook klinkt!
De nood aan één of andere vorm van religie is blijkbaar zelfs bij ‘verlichte’ mensen nog altijd zeer groot. Ze moeten in het reine komen met het vooruitzicht van hun eigen dood. Umberto Eco, zelf katholiek opgevoed maar vervreemd van zijn geloof, betreurt dat de meest kinderachtige en dwaze overtuigingen en geloven (met als recentste de fantasieën van Dan Brown in zijn Da Vinci code) de plaats hebben ingeruimd van het christelijk geloof.
Gestoten op een figuur, die in de VS blijkbaar heel bekend is maar waar ikzelf nog nooit had van gehoord. De Russin Alisa Rosenbaum, die in 1926 vanuit St.Petersburg naar de VS emigreerde, daar de naam Ayn Rand aannam, en uitgroeide tot een icoon van het rechtse, conservatieve kapitalisme. Haar boeken, fictie en non-fictie, waren een bizarre (nog zacht uitgedrukt), morele verdediging van een kapitalisme dat gebaseerd was (en is) op doorgedreven eigenbelang en individualisme. Een kapitalisme dat in hét uitverkoren land, dat voor haar de VS was, als fictie meer dan als realiteit, tot bloei kwam.
Om de huidige rechtse kringen in de VS te verstaan kan een kennismaking met deze merkwaardige vrouw en haar onbeschaamd egoïsme heel nuttig zijn. En de vreemde combinatie van die ‘filosofie’ met een conservatief christelijke overtuiging in sommige kringen iets meer verstaanbaar maken.
Over een andere hoogst merkwaardige figuur, Flavoj Zizek, die in het artikel over Rand ook ter sprake komt, kan je in dit artikel iets meer vernemen. Het lijkt wel een defilee van would-be filosofen…
Ik vrees alleen maar dat dergelijke ‘filosofieën’ hun tegenbeeld oproepen en realiseren, dat van de ‘radikale verliezer’, zie Hans Magnus Enzensbergerin ‘Der Spiegel’, internationale editie.
Richard Dawkins over Darwin en de evolutietheorie. Voor Dawkins is de evolutie niet een hypothese, maar een feit. En moet de wetenschap van daaruit tot conclusies komen. En die conclusies zijn zeker niet de rechtmatigheid van creationisme of van zijn moderne variant, de Intelligent Designtheorie.
Een van de fenomenen waar de mensen zich in Antwerpen (en wellicht ook elders) het meest aan ergeren, zijn de hondendrollen die te pas en te onpas worden achtergelaten door slordige eigenaars van de lieve beestjes. Moeten we het houden van honden daarom verbieden? Of nog meer hondenrassen op de lijst van verboden beesten zetten, omdat nu en dan een kind lelijk door een hond wordt toegetakeld? Of buren aanklagen, die hun hond opsluiten en hem dagenlang laten janken, terwijl zij op hun werk zijn of een dagje uit? Het zijn vragen, die in het dierenparadijs, dat Groot-Brittanië is, door een zekere Trevor Jackson, zelf een Brit, worden gesteld. Ik stel voor de man door een aantal honden te laten verscheuren.
Een tijd geleden, in een artikel, beweerde de auteur dat creationisme of ID een slechte vorm van religie is. Welke is dan de goede vorm, was mijn vraag. Het was wellicht een verkeerde vraag: religie is goed noch slecht, het is de wijze waarop de mens, die met goed en kwaad in contact komt, psychologisch gezien spontaan reageert. Hij schrijft zijn ervaring toe aan een wezen buiten hem (God), terwijl het in feite een diep in hem aanwezige, levensnoodzakelijke drang is om de beste uitleg en interpretatie te zoeken voor wat hem overkomt. Religie is dus overlevingskunst, althans volgens Daniel Gilbert, professor psychologie aan de Harvard Universiteit in de VS.
Onlangs is Pinochet negentig geworden. De Chileense diplomaat Jorge Edwards beschrijft hem als de volmaakte ‘tweede’ in bevel, die door omstandigheden uitgroeide tot een meedogenloze ‘eerste’.
Een interessante vergelijking tussen Amerikanen en Europeanen (vooral Fransen) over werk en vrije tijd.
De twintigste eeuw is de eeuw van de doorbraak van de positieve wetenschap met Einstein als grootste en bekendste figuur. Maar het is ook de eeuw van de atoomwapens, als resultaat van die wetenschap. Edward Teller, de ‘vader’ van de waterstofbom, geldt voor sommigen als het genie, dat de fusiebom heeft mogelijk gemaakt. Voor anderen is hij daarentegen een demon, die tegen de wil van andere geleerden in (waaronder niet in het minst Oppenheimer zelf, die tijdens de oorlog het Manhattanproject op poten had gezet, met als resultaat de atoombom) de waterstofbom heeft tot stand gebracht en de deur heeft geopend voor een totale ondergang van de menselijke beschaving. In dit artikel van Michael Lennick krijgen we na een inleiding over Teller een interview met de man zelf, enkele jaren voor zijn dood in 2004. Het was zijn laatste interview en toont ons een man, die weliswaar een groot geleerde moet zijn geweest, maar menselijk gezien een groot kind.
Een goed geschreven relaas van Darwin en zijn zoektocht naar de oorsprong van alles. En een uitleg voor het feit dat hij tot nog toe één van de meest controversiële wetenschappers is van de vorige eeuwen. Dit alles naar aanleiding van een tentoonstelling over Darwin’s leven en werken in het Amerikaans Museum of Natural History in New York. Een ander artikel over die tentoonstelling stelt dat ze, hoe interessant ook, niet weergeeft hoe revolutionair en schokkend de bevindingen van Darwin waren en blijkbaar voor veel Amerikanen nog zijn.
Een interview met de schrijver Salman Rushdie naar aanleiding van een nieuw boek, dat begin volgend jaar verschijnt. Volgens hem moet de Islam dringend ‘verlicht’ worden. En hij verwijst naar de moslimfilosoof uit de twaalfde eeuw Averroes, naar wie hij is genoemd. Deze Averroes (met zijn eigenlijke naam Ibn Rush’d) was ervan overtuigd dat de koran mensenwerk was en dus mocht en moest worden ‘geinterpreteerd’. Dat zouden volgens Rushdie in onze tijd de moslims van de diaspora (= die niet in de moslimlanden verblijven) moeten doen.
Een Duitse stem over een aspect van de rellen in Frankrijk: de complete afwezigheid van vrouwen bij de relschoppers. Iets om inderdaad ongerust over te worden…