Dat de heer Sharon Gaza niet zo maar heeft opgegeven zal niemand die ook maar een beetje politiek geschoold is betwijfelen. Het is dan ook verheugend vast te stellen dat sommige van onze politieke mandatarissen een zekere politieke scholing niet vreemd is. En dat ze dus door hebben wat de Israëlis met de Palestijnen nog van plan zijn uit te steken. Helaas interesseert dat onze pers blijkbaar maar matig.
Is er nu wel of niet een verband tussen de vele orkanen van dit jaar en de opwarming van de aarde, al dan niet veroorzaakt door de menselijke activiteit? Het is een vraag, die blijkbaar niet altijd met de nodige objectiviteit wordt beantwoord. Althans volgens de auteur van dit artikel. Volgens hem beschikken we momenteel nog niet over genoeg wetenschappelijke gegevens om een wetenschappelijk gegrond antwoord te kunnen geven.
Wie geinteresseerd is in onze ‘voorouders’, de mensapen, kan zich maar best dit boek aanschaffen: “The Hunt for the dawn Monkey” van Chris Beard. Deze wetenschapper is een specialist in de studie van de mensapen. Hij komt tot het besluit dat de voorvader van de mensapen uit Azië afkomstig is en niet uit Afrika, zoals we naar goede Darwinistische gewoonte zouden denken. De meer ontwikkelde mensapen, de directe voorvaderen van de mens, zijn volgens hem inwijkelingen in Afrika. Een interessante hypothese, die weer eens een ander licht werpt op de ontwikkeling van het leven op deze planeet!
Hoe moeilijk het is voor de landen van het Zuiden zich te ontwikkelen zonder het milieu onherroepelijk aan te tasten. Voorbeeld de kweek op industriële schaal van steurgarnaal in Honduras, aan de golf van Fonseca,in het uiterste zuiden van de kuststrook van dat land aan de Stille Oceaan.
Lang geleden al zei Ghandi dat India om zich te ontwikkelen zoals de toenmalige Westerse wereld niet één maar drie werelden nodig had. Blijkbaar is die idee nog niet doorgedrongen tot de economisten van deze tijd, die dromen van globalisering en vrije markt, waarbij ze natuurlijk de VS als voorbeeld stellen. Getuige het boek van Thomas Friedman: “The world is flat”. Dat hij maar eens een kijkje gaat nemen in New Orleans, en wie weet binnen een paar dagen in Texas…
De voornaamste les, die we moeten trekken uit de gebeurtenissen in New Orleans, is volgens Schröder “een sterke regering”. Is dat wel zo? Anne Applebaum van de Washington Post heeft daar haar twijfels over. Het hangt er allemaal van af wat je onder een sterke regering verstaat. In alle geval is het belangrijk dat er een sterke civiele maatschappij bestaat.
Een heel interessant artikel naar aanleiding van de komende verschijning van een boek “Genes in Conflict”, over Robert Trivers, iemand die o.m. genetica studeerde, bezig is met sociobiologie, en de term “wederzijds altruisme” lanceerde in deze tak van de wetenschap.
EVEN OP VAKANTIE IN FRANKRIJK: CASTELNAU DE MONTMIRAL, in de TARN. AANBEVOLEN VOOR AL WIE HOUDT VAN CULTUUR, NATUUR EN LEKKER ETEN! TERUG OP 20 SEPTEMBER
Een antwoord op een artikel, waar ik een tijd geleden (op 18 augustus) naar verwees en waarin Jutta Limbach pleitte voor een betere bescherming van minderheden. Het werd ook in het Engels vertaald.
Dit artikel stelt vragen rond de wenselijkheid van de heropbouw van het zwaar getroffen New Orleans in de VS. Interessant en gedurfd, ook al kan je je hoofd erop verwedden dat dit de verbeelding van de politici ver te boven gaat.
Korte tijd hebben de Verenigde Staten kunnen dromen van één wereld, door hen gedomineerd. De ontwikkelingen van de laatste jaren tonen aan dat die droom al uiteen is gespat: meer dan ooit weigeren andere naties die dominantie van de enige overblijvende grootmacht zo maar te aanvaarden. Nog nooit hebben de VS zo’n slechte naam gehad in de rest van de wereld. Tijd om daar iets aan te doen?
De orkaan “Katrina” die Louisiana en meer speciaal New Orleans verwoestend overviel wordt gemakshalve als “natuurramp” gecatalogiseerd. Maar het feit dat er duizenden mensen door dergelijke rampen het leven verliezen en nog meer duizenden hun hebben en houden, is niet meer zo ‘natuurlijk’. Het staat zonder twijfel op het conto van de activiteiten van de mens, die de kuststreken gaat bewerken, ontbossen en bewonen. Dat op de eerste plaats het politieke beleid er schuld aan heeft, staat voor de auteur van dit artikel, Sandra Postel, vast als een paal boven water (!) .