Zo’n 250 miljoen jaar geleden werden nagenoeg 95% van alle levende wezens op aarde vernietigd door een klimatologische ramp. Geleerden zijn nog altijd op zoek naar de oorzaak ervan. Nu blijkt volgens een recente computersimulatie een dramatische opwarming van de aarde de oorzaak te zijn. Zijn we misschien weer op weg?
De terugtrekking van de Joodse kolonisten uit Gaza kan gerust historisch worden genoemd. Ook al twijfelen velen wellicht aan de ware motieven van Sharon. Hoedanook, de bekendste Israëlische schrijver Amos Oz ziet in die terugtrekking een stap naar vrede in het Midden-Oosten. En heeft het verder over de verhouding Duitsland-Israël in de laatste zestig jaar.
De pagina, waar ik hier naar verwijs, geeft een aantal korte artikels, die in het blad The Public Interest, dat ophoudt te verschijnen, zijn verschenen in de loop van de jaren. Ze gaan over de verhouding van de wetenschap en de politiek, of liever over de verantwoordelijkheid van de wetenschappers ten overstaan van maatschappelijke problemen. Kies en lees!
Bespreking van een boek van een zekere Michael S. Gazzaniga over de bijdrage die de neurologie kan leveren in het bepalen en uitklaren van ethische vraagstukken, zoals het begin en einde van het leven, euthanasie enz. De bespreking alleen al is interessant omdat ze heel wat vragen aanraakt waarmee we bijna elke dag worden geconfronteerd in deze moderne tijd.
Als onze manier van leven ons echt bloot stelt aan terroristische aanslagen, dan moeten we die manier van leven veranderen. Dat is de boodschap van ene Michael Lind. Interessante maar toch soms een beetje ongemakkelijk makende perspectieven en suggesties.
Doorgaans neemt men aan dat het terrorisme van vandaag het gevolg is van de oorlog in Irak en van het aanslepende conflict tussen Israël en de Palestijnen. Olivier Roy, professor aan de “Ecole des hautes études en sciences sociales” in Parijs ontkracht deze stelling. Volgens hem hebben de jeugdige terroristen, veelal allochtonen van de tweede generatie in Europa, andere motieven.
We leven volgens Küng sinds de eerste wereldoorlog in het postmodernisme, dwz in een tijd waarin de waarden van de rede en de vooruitgang door de eerste en tweede wereldoorlog aan diggelen werden geslagen. Het ligt dan ook voor de hand dat in alle literatuur figuren opduiken, die deze postmoderne tijd perfect vertegenwoordigen. In Frankrijk is dat ongetwijfeld Michel Houellebecq. Wie hij is en waar hij voor blijkt te staan, kan je lezen in dit artikel.
Als in een bespreking een schrijver wordt aangehaald als iemand die het klimaat van zijn tijd heeft bepaald, zoals het geval is bij Roger Scruton, dan zal hij wel niet de eerste de beste zijn. Dank zij internet kunnen we zo kennis maken met mensen, die iets te zeggen hebben, ook als het niet helemaal in de lijn ligt van wat we zelf denken.
De naam Mato Grosso staat me vanuit mijn jeugd vaag voor als synoniem voor “ongerept oerwoud”. Als het van de moderne Braziliaanse ontginners en agro- industriëlen, gesteund door president Lula, afhangt, is dat binnen heel korte tijd volkomen verleden tijd. Greenpeace zal het geweten hebben.
Wat is er mis met die massabijeenkomsten van jongeren, die de paus toejuichen bij elk woord, dat hij tot hen richt? Peter Fuchs, socioloog en naar eigen zeggen gelovig katholiek, voelt zich niet goed bij een kerk, die de absoluutheid van het geloof lijkt te vereenzelvigen met de absoluutheid van het gevoel. Een kerk, die het geloof “sentimentaliseert”.
Tegen de plannen om leeuwen en olifanten in te voeren in grote natuurgebieden van de VS, in functie o.m. van zogenaamd ecotoerisme, stuit op grote weerstand bij heel wat wetenschappers. Terecht, denk ik.
Een pleidooi van Jutta Limbach, voorzitter van het Goethe-instituut, voor multiculturalisme. Daarvoor moet vooral in de grondwet de verplichting opgenomen worden tot bescherming van de minderheden. Merkwaardig pleidooi, in een tijd dat overal geroepen wordt om de bescherming van de meerderheid tegen het terrorisme. Je kan dit pleidooi ook in het Duits lezen.