We hebben allemaal iets opgestoken van de verdwijning van de dinosaurussen zo’n zeventig miljoen jaar geleden, waarschijnlijk als gevolg van een botsing van een meteoor met de aarde. Deze ramp is maar klein bier in vergelijking met wat gebeurde 250 miljoen jaar geleden tijdens het Perm: wat het leven op aarde dan bijna uitroeide, daar is nog altijd het raden naar. Daarom eindigt het boek van Douglas H. Erwin terecht met een vraagteken.
Begin zesde eeuw leek het Westen definitief verdeeld te zijn tussen de Angelsaksen (zoals de Noormannen later dat conglomeraat van Germaanse stammen noemde dat Brittanië was binnengevallen en door hen in 1066 zal worden veroverd), de Franken, de Boergondiërs, de Visigoten, de Vandalen en de Ostrogoten.
Maar buiten de Angelsaksen, die op hun eiland afgezonderd zaten, en de Franken zijn de andere Oost-Germaanse volkeren, die in het Westen rijken stichtten, op korte tijd uitgeschakeld. Gedeeltelijk is dit te wijten aan de politiek van de Franken en van de Oost-Romeinse keizers (vooral sinds Justinianus). Maar ongetwijfeld heeft ook hun eigen politiek van
Wat hebben nationaalsocialisme en communisme gemeen gehad? Hun ideologie vertoonde inderdaad heel wat verschillen, maar de praktijk was dezelfde: staatsterreur, concentratiekampen, vrees voor buitenlandse vijanden, samenzweringsfobieën enz. Toch zijn er nog een aantal belangrijke verschillen. Allemaal te lezen in het interessante interview met de historicus Overy.
Een Mexicaans wetenschapper over het probleem van het ontstaan van leven op aarde. Een probleem dat nog heel wat duistere kanten heeft, maar toch al interessante hypothesen het licht heeft doen zien.
De Franken: Germanen, die oorspronkelijk waren gaan wonen in het gebied van de Rijnmonding, het huidige Nederland. Het is een verzamelnaam voor een aantal stammen, zoals de Saliërs en de Ripuariërs, die vroeger zelfstandig waren maar zich op een zeker ogenblik hadden aaneengesloten. De Franken komen vrij laat op het toneel. Ze zijn tamelijk honkvast, dus geen grote
Vijftig jaar geleden, dag op dag, hield Khrushchov voor het twintigste congres van de Communistische partij een rede over de misdaden van het Stalinregime. Dit was volgens Roy Medvedev, één der bekendste dissidenten van latere tijd, het begin van het einde voor de Sovjet-Unie. Dertig jaar later hebben Gorbachov en Jeltsin de conclusies getrokken uit wat toen al vaststond, nl. dat het Sovjetregime dood was.
De Ostrogoten. Het eerste min of meer stabiele germanenrijk op Italische bodem is dat geweest van Theodorik de Grote, koning der Ostrogoten (493-526). Op instigatie en met de hulp van de Oost-Romeinse keizer waren op het einde van de vijfde eeuw Theodorik en zijn volk Italië binnengevallen. Ze veroverden het op Odoaker, de germaan die de laatste West-Romeinse keizer had afgezet, en vestigden er een rijk, dat de Romeinse zeden, het Romeinse recht en het katholiek geloof van de Romeinen respecteerde (ondanks het feit dat de Ostrogoten ariaans waren).
Theodorik, die zich koning van Italië noemde, verleende het land een periode van welvaart en vrede, maar kreeg het aan de stok eerst met de Franken, die vanuit Gallië kwamen opzetten, later met de Oost-Romeinse keizer zelf. Zijn opvolger zal sneuvelen in de strijd tegen de generaals van de Oost-Romeinse keizer: deze slagen er in het midden van de zesde eeuw in delen van Italië, o.m. Ravenna, Sicilië en Noord-Afrika weer in hun macht te krijgen. Maar niet lang daarna, vanaf 568 wordt het verdeelde, verarmde, leeggeroofde Italië onder de voet gelopen door weer een Germaanse stam, die van de Longobarden.
De Longobarden, oorspronkelijk ook uit Skandinavië afkomstig, zakken af naar Italië (vanaf 568) en veroveren er hele gebieden van. Tegen 650 was die verovering een feit. Italië is dan opgedeeld in een Longobardisch (later Frankisch, later keizerlijk) gebied en een Byzantijns (later Normandisch en gedeeltelijk pauselijk) gebied.
In de achtste eeuw wordt door de Franken (de Karolingers) eerst Ravenna weer op Byzantium heroverd en verdwijnt Byzantium uit het midden van het land, later wordt een groot deel van Italië door diezelfde Franken veroverd, maar blijven verschillende hertogdommen en kleinere staatjes onafhankelijk. In de negende eeuw veroveren de Arabieren Sicilië, maar Zuid-Italië blijft voorlopig Byzantijns, tot de Noormannen in de elfde eeuw een eind zullen maken aan zowel de Byzantijnse heerschappij in Zuid-Italië als aan de macht van de Arabieren (of Saracenen) in Sicilië.
Vorige maand organiseerde de Vlaamse televisie onder de titel “Slaan de katholieken terug?” een discussie tussen een aantal mensen (en strekkingen) binnen het katholicisme in België: het integristische katholicisme werd vertegenwoordigd door Paul Beliën, man van Alexandra Colen, parlementslid van het Vlaams Belang en beter dan haar man bekend omwille van haar conservatief-katholieke zienswijzen. Maar hij moet voor haar niet onderdoen. Tijdens de uitzending voorspelde hij o.m. dat “binnen tien jaar” de Islam hier heer en meester zou zijn. Waar hij zijn mosterd vandaan heeft gehaald, kan je lezen in het artikel, dat een boek bespreekt van een zekere Bruce Bawer, neoconservatief journalist, homo (iets wat hier niet te pas komt, maar wel een pikant detail is, gezien de grote liefde, die fundamentalisten van allerlei slag koesteren voor hun homofiele medemens) en half Nederlander, half Amerikaan. En in het artikel van een zekere Fred Siegel over Europa, dat één groot Libanon aan het worden is. Hij bespreekt daarin hetzelfde boek van Bawer, en nog een, van ene Claire Berlinski, die er ook alles over weet.
Ik sta er telkens weer over verbaasd welk idee de conservatieven in Amerika over Europa koesteren. Zijn we dan echt in dat ‘oude’ Europa (waar Denemarken gelukkig geen deel meer van uitmaakt) zo’n doetjes, dat we de Islam bijna uitnodigen om hier de macht te komen overnemen? Ben ik dan zo naief, wanneer ik niet vind dat de moslims hier met het idee rondlopen om ons binnen de kortste keren in het keurslijf van de sharia te steken? Ben ik dan zo naief te denken dat het met de aanpassing (of liever: de aanpassingswil) van de moslims hier nog niet zo slecht gesteld is? En dat wij vooral meer en beter moeten doen om het hen toch niet al te moeilijk te maken? Dat wij ons vooral moeten afvragen wat we hen te bieden hebben, en hen dat ook bieden?
Ben ik dan zo slecht ingelicht dat Pim Fortuyn in Nederland niet het slachtoffer is geworden van moslimterrorisme, maar van een ander soort fundamentalisme van Europese bodem?
Het is natuurlijk wel zo dat we de profetie van Huntington van de ‘clash’ van de beschavingen inderdaad zelf kunnen vervullen door de weg op te gaan van deze conservatieve denkers. Het moet gezegd, ze zijn goed bezig in Irak, en in Afghanistan, en wie weet binnenkort ook in Iran.
De Hunnen beginnen, zoals reeds gezegd, rond 375 na C. hun vernielende zegetocht doorheen Europa. Zowel de Romeinen als de Germaanse stammen sidderen voor het tomeloos geweld van de
Het einde van het West-Romeinse Keizerrijk
Twee nauw met elkaar verbonden oorzaken:
De problematische verhouding tussen wetenschap en geloof wordt hier nogmaals geïllustreerd: is het onderzoek van wetenschapper Richard Davidson, van de ‘Society of Neuroscience’ naar de activiteit van hersenen gedurende de meditatie van Boeddhistische monniken echte, zuivere wetenschap of is het ‘besmet’ en dus vervalst door zijn sympathie voor de Dalai Lhama en diens opvattingen over leven en dood? En komt bij deze discussie over wetenschap de politiek ook niet teveel om de hoek kijken? Wetenschappers zijn inderdaad ook mensen, die steeds op hun hoede moeten blijven.
1. DE VROEGE MIDDELEEUWEN (476-1000 na C.)
In vogelvlucht: