Isaël en Palestina
Wat een treurige, mensonterende knoeiboel is het daar geworden, in het land dat we in onze jeugd steevast ‘het heilig land’ noemden!
We hebben hier eeuwenlang de joden het leven zuur gemaakt, ze vervolgd en uitgemoord, en dan na een laatste dramatische opstoot gedurende de tweede wereldoorlog gedumpt midden tussen de Arabieren. Je zou het een summum van antisemitisme kunnen noemen, als het niet zo was dat elke kritiek erop vandaag juist als antisemitisch wordt bestempeld.
En toen onder Nasser de Arabieren eindelijk weer wakker leken te worden en Frankrijk en Engeland eindelijk als boze schoonmoeders werden afgevoerd, zijn de Amerikanen ingesprongen als kampioenen van het recht om andermans goed in te pikken.
Het moet dus niet verbazen dat de Arabieren dat stelletje geseculariseerde joden met hun Westerse manier van denken en leven met meer dan een scheef oog bekijken en liever kwijt dan rijk zijn: als uitpost van het Westers imperialisme kan Israël vandaag wel tellen! En als er zich dan een franje aan hecht van fanatieke fundamentalistische kerels is het hek helemaal van de dam.
Je zou gaan denken dat in de wereldgeschiedenis sommige volkeren gedoemd zijn om verliezers te zijn. Daar kunnen de indianen van Amerika en de Aboriginals van Australië van meespreken. Moeten we de Palestijnen aan dat rijtje toevoegen?
In naam van de democratie (die in het ‘democratisch’ Israël vakkundig de nek wordt omgewrongen), van het vokerenrecht en van de menslievendheid blijven we daartegen protesteren. Tegen het onrecht, dat we sinds oudsher de Joden en de Palestijnen aandoen. Tegen het onrecht, dat ze zichzelf aandoen. Tegen het recht van de sterkste.
december 6th, 2012 at 9:12
Kan mij voorstellen dat je de huidige situatie een ‘knoeiboel vind, ik zal de laatste zijn die dit zou ontkennen. Het is, zou ik durven zeggen,onderleiding van de Katholieke kerkelijke overheden (de dood van Christus was immers de schuld van de Joden) dat in Europa het leven van de Joden zuur werd gemaakt. Zij mochten een groot aantal beroepen niet uitoefenen. Ook uitmoorden was in vroegere tijden reeds gangbaar. De hoogtepunt hiervan was de grootschalige uitroeiing door de Nazi’s. Waaraan, dat mogen we zeker niet vergeten, ook in grote delen van het door de Duitsers bezette Europa politie en ander overheden hun medewerking verleenden. Het “antisemitisme” was dus in Europa wijdt verspreidt. Ook na de tweede wereldoorlog hadden er in het zeer Katholieke Polen nog pogroms plaats. De joden zijn niet “gedumpt” zo als je schrijft midden de Arabieren. Aan het ontstaan van het huidige Israel ligt Thedor Herzl, en zijn “zionisme”. Hij wordt dan ook gezien als de grondlegger van de staat Israel. Ik zou je aanraden eerst eens was meer inzicht te verwerven voor je een dergelijk blog op internet zet. Lees eens “altijd mazzel” van Marcel Möring, “ons kamp” van Maria Vuystje, zoek eens naar Albert De Coninck (Israël, veilge thuishaven?) en Luca Catherine en lees wat zij hierover te vertellen hebben. Dat de democratie in Israël vakkundig de nek wordt omgewrongen lijkt mij niet alleen overdreven maar vooral niet correct. In de democratie zoals wij dat kennen heeft de “meerderheid” de macht en dat is in Israël niet anders. Dat dit kan leiden tot waanzinnige en mensonwaardige situaties is duidelijk. Hitler is indertijd ook op een democratisch manier aan de macht gekomen. Kijk ook eens naar Hongarije en wat zich daar op een “democratische” wijze aan het ontwikkelen is.. Wil er ook nog opwijzen dat Winston Churchill nog de geallieerden nooit de spoorlijnen naar de uitroeiinigskampen hebben laten bombarderen. Trek daar uit eens je conclusie.
december 7th, 2012 at 17:27
Dat we de joden hebben gedumpt, daarmee verwijs ik naar de halfslachtige manier waarop tijdens en na de oorlog Europa heeft gereageerd op het feit van de holocaust. Tijdens de oorlog: een konvooi met joden, die vluchtten voor de nazi’s, kreeg geen toestemming om in Groot-Brittannië aan land te gaan. De vluchtelingen zijn uiteindelijk opgevangen door… ja Suriname! Een paar jaar geleden heeft de Joodse gemeenschap van Antwerpen daarom uit dankbaarheid (maar wel wat laat) een herdenkingsplaat geschonken aan een vertegenwoordiger van de Surinaamse regering. Na de oorlog: Groot-Brittannië ligt aan de oorsprong van de staat Israël in 1948: voor zover ik weet heeft Theodor Herzl dat niet zelf voor mekaar gekregen. Dit zijn feiten die me samen met de lectuur van het hoofdstuk over het
Israëlisch-Palestijnse conflict in het boek van de historicus Hugo Van de Voorde: “Mensen of Barbaren” (Pelckmans, 2011) tot de idee brachten dat de stichting van de staat Israël niet zo onbaatzuchtig is als het misschien lijkt. Wellicht speelde schuldgevoel een rol.
Over de democratie in Israël: in een democratie hebben alle mensen ongeacht hun leeftijd, huidskleur, godsdienstige overtuiging, sociale status dezelfde rechten en dezelfde plichten. De volmaakte democratie moet dus nog worden uitgevonden… Voor zover ik weet (en je mag me tegenspreken als het niet waar is) moet je om als volwaardig burger te worden erkend in Israël jood zijn. Dat lijkt me allesbehalve democratisch. Toen een tijd geleden Bart de Wever over Decroo (ik denk de vader, niet de zoon) zei dat hij, omdat hij Nederlands praatte, nog geen Vlaming was, dacht ik ook onwillekeurig aan de tijd van ‘Blut und Boden”. Iets dergelijks komt bij me op als ik naar Israël kijk: misschien ten onrechte, wie zal het zeggen.
december 10th, 2012 at 21:11
Toch een wat merkwaardige uitleg van het woord “dumpen”.Het is dus een vorm van “schuldgevoel”. In Amsterdam en de Provincie Noord Holland was er wel degelijk verzet tegen het afvoeren van joodse medeburgers. Er is toen gestaakt en dat heeft mensenlevens gekost. Dat is dan ook de enige keer in mijn leven dat ik gestaakt heb.Ook in Denemarken is er verzet geweest. Veel Denen droegen na het verplicht invoeren van de Davidsster spontaan ook die ster. Zo wilden ze aangeven dat er geen verschil was tussen Joden en de andere Denen. Dat was voor de Nazi’s zeer verwarrend.
DEMOCRATIE:In de “knesset” zitten zowel Joden, Christenen als Arabische parlementsleden als volwaardige burgers. Er is wel een merkwaardige situatie wat betreft trouwen.Er is nog steeds een discussie of een burgerlijk huwelijk al dan niet mag worden toegestaan. Dat kan tot nog toe alleen in de synagoge. Verschillende vrienden van mij zijn dan ook naar het Griekse gedeelte van Cyprus gegaan om daar te kunnen trouwen. Je kunt eens een blog schrijven over het “uitverkoren volk” met je bijbelse kennis en je achtergrond kan dat een mooie en leerzame blog worden.
december 12th, 2012 at 21:42
Wil de ‘mogelijke’ lezers van deze blog er op wijzen dat er naast Israël nog een andere Joodse-staat is.
Zoek op internet naar “joodse autonome oblast”. Dat is in Rusland en daar is alles tweetalig Hebreeuws en Russisch. Veel Russische Joden die in Israël wonen komen daar vandaan. Als hij daar de tijd voor kan vinden zou André daar een blog over kunnen schrijven. Lees ook “Altijd mazzel’ van Marcel Möring om uw kennis bij te scherpen.