andrebogaert.be

Wie geinteresseerd is in onze ‘voorouders’, de mensapen, kan zich maar best dit boek aanschaffen: “The Hunt for the dawn Monkey” van Chris Beard. Deze wetenschapper is een specialist in de studie van de mensapen. Hij komt tot het besluit dat de voorvader van de mensapen uit Azië afkomstig is en niet uit Afrika, zoals we naar goede Darwinistische gewoonte zouden denken. De meer ontwikkelde mensapen, de directe voorvaderen van de mens, zijn volgens hem inwijkelingen in Afrika. Een interessante hypothese, die weer eens een ander licht werpt op de ontwikkeling van het leven op deze planeet!

De voornaamste les, die we moeten trekken uit de gebeurtenissen in New Orleans, is volgens Schröder “een sterke regering”. Is dat wel zo? Anne Applebaum van de Washington Post heeft daar haar twijfels over. Het hangt er allemaal van af wat je onder een sterke regering verstaat. In alle geval is het belangrijk dat er een sterke civiele maatschappij bestaat.

Een heel interessant artikel naar aanleiding van de komende verschijning van een boek “Genes in Conflict”, over Robert Trivers, iemand die o.m. genetica studeerde, bezig is met sociobiologie, en de term “wederzijds altruisme” lanceerde in deze tak van de wetenschap.

Een antwoord op een artikel, waar ik een tijd geleden (op 18 augustus) naar verwees en waarin Jutta Limbach pleitte voor een betere bescherming van minderheden. Het werd ook in het Engels vertaald.

Dit artikel stelt vragen rond de wenselijkheid van de heropbouw van het zwaar getroffen New Orleans in de VS. Interessant en gedurfd, ook al kan je je hoofd erop verwedden dat dit de verbeelding van de politici ver te boven gaat.

Korte tijd hebben de Verenigde Staten kunnen dromen van één wereld, door hen gedomineerd. De ontwikkelingen van de laatste jaren tonen aan dat die droom al uiteen is gespat: meer dan ooit weigeren andere naties die dominantie van de enige overblijvende grootmacht zo maar te aanvaarden. Nog nooit hebben de VS zo’n slechte naam gehad in de rest van de wereld. Tijd om daar iets aan te doen?

Voor een goed begrip van de invloed van “fundamentalistische” christenen op de huidige politiek van de VS onder Bush! Voor de geseculariseerde Europeanen die we zijn blijft het natuurlijk een grote uitdaging daar ook maar iets van te verstaan. Zeker wanneer een invloedrijk man van hun soort openlijk pleit voor de vermoording van Hugo Chavez, president van Venezuela en zogezegd aartsvijand van de VS. En wanneer anderen de ramp in New Orleans beschrijven als een straf van God voor de zonden, die die stad heeft begaan…

De terugtrekking van de Joodse kolonisten uit Gaza kan gerust historisch worden genoemd. Ook al twijfelen velen wellicht aan de ware motieven van Sharon. Hoedanook, de bekendste Israëlische schrijver Amos Oz ziet in die terugtrekking een stap naar vrede in het Midden-Oosten. En heeft het verder over de verhouding Duitsland-Israël in de laatste zestig jaar.

Als onze manier van leven ons echt bloot stelt aan terroristische aanslagen, dan moeten we die manier van leven veranderen. Dat is de boodschap van ene Michael Lind. Interessante maar toch soms een beetje ongemakkelijk makende perspectieven en suggesties.

Doorgaans neemt men aan dat het terrorisme van vandaag het gevolg is van de oorlog in Irak en van het aanslepende conflict tussen Israël en de Palestijnen. Olivier Roy, professor aan de “Ecole des hautes études en sciences sociales” in Parijs ontkracht deze stelling. Volgens hem hebben de jeugdige terroristen, veelal allochtonen van de tweede generatie in Europa, andere motieven.

We leven volgens Küng sinds de eerste wereldoorlog in het postmodernisme, dwz in een tijd waarin de waarden van de rede en de vooruitgang door de eerste en tweede wereldoorlog aan diggelen werden geslagen. Het ligt dan ook voor de hand dat in alle literatuur figuren opduiken, die deze postmoderne tijd perfect vertegenwoordigen. In Frankrijk is dat ongetwijfeld Michel Houellebecq. Wie hij is en waar hij voor blijkt te staan, kan je lezen in dit artikel.

Als in een bespreking een schrijver wordt aangehaald als iemand die het klimaat van zijn tijd heeft bepaald, zoals het geval is bij Roger Scruton, dan zal hij wel niet de eerste de beste zijn. Dank zij internet kunnen we zo kennis maken met mensen, die iets te zeggen hebben, ook als het niet helemaal in de lijn ligt van wat we zelf denken.